zware verwijten grof en brutaal minachtend ging jij met mij aan de haal meedogenloos hard en verbeten laat jij mij bijna vergeten dat je een dochter bent van mij met lief karakter vrolijk en blij helaas dat beeld heb jij doen vervagen zie ik nu als ik denk aan jou een qua uiterlijk prachtige vrouw zo hopeloos verstrikt in haar zelf…

haast een geval apart zo voel ik mij zo hèèl veel heb ik meegemaakt ik ging door menig dal van pech en verdriet zo uitzichtloos niets in het verschiet moeizaam en heel alleen worstelde ik overal doorheen ik zie het als een leerproces een jarenlange levensles die mij gevormd heeft tot wie ik ben en ervoor zorgt dat ik mijzelf…

de kamer van mijn tante staat vol bloemen op behang er staan cactussen voor het raam die staan daar al zolang de gehaakte sprei op bed is door tante zelf gemaakt de kleedjes in de kamer zijn door tante zelf gehaakt mijn koffer in de gang en mijn pyjama over de stoel vertellen zonder heimwee over mijn reizigersgevoel ik logeer bij tante en neem…

nooit heb ik haar echt leren kennen bij ieder bezoek was het weer wennen veel te jong ging zij heen was het pas tòen dat mijn wrok verdween daarvan heb ik oprecht berouw nooit zei ik haar ik hou van jou sloeg ik mij huilend in de tehuizen kranig overal door heen heb jij me veel te vroeg verlaten maar nu voor goed ben ik alleen.…

na zo lang wachten op dit moment van het weer samen zijn met mijn vent zeg ik nu eerlijk het valt mij tegen te ver verwijderd zijn onze wegen voor `n gezamelijk leven besef ik pijnlijk maar heel oprecht dat het beter is voor beiden als hier nu onze wegen scheiden na zoveel pogingen ten spijt verloor ik met deze strijd kostbaar bezit…

zo heel verdrietig nu dank zij jou mijn dochter waar ik zo van hou gaf jij te kennen dat je me haat en nooit meer wil zien zelfs niet op straat moe gestreden als ik ben is er niets meer wat ik herken aan mijn kind mijn vlees en bloed en kwijn ik weg door hoe jij doet slaap ik pas na uren huilen kan dan even in mijn dromen schuilen…

denk je vaak ik heb het gehad komt er plots iemand op je pad waar je nooit van zou denken dat diegene zoveel vreugde kan schenken met een warmte speciaal voor jou wat weg doet smelten de ijzige kou waarmee je jezelf had omhuld die maakt nu plaats voor een warme gloed die al het ijzige smelten doet... mijn neef kwam op tijd op…

ging ik vroeger met gemak vol overgave uit mijn dak in hartje binnenstad altijd was het ultra bijna lustrum ben ik nu dan dat gevoel kwijt niets is er aan verloren en heb ik geen spijt maar die tijd is nu verleden bijna nu al drie jaar bereikte ik onomstreden de mooie leeftijd van onze saar wil dat niet zeggen het is voorbij…

het overkomt ons allemaal dat gevoel van onmacht en gaat met je aan de haal duurt lang of kort weet hoe dan ook dat het niet schort nu even niet al dat gezeur wil je weg ook uit de sleur van dagelijkse beslommering en goed bedoelde bekommering even alleen zijn en alleen met enkel jezelf om je heen voor rust en denken maar…

bewust van pijn bewust van verdriet bewust ook weten huilen helpt niet het lost niets op geeft even lucht na een hele diepe zucht ben ik mij weer heel bewust wat er op mijn schouders rust kijk in de spiegel mij zelf aan veeg boos weg nog weer een traan recht dan mijn schouders strek mijn rug en ga er voor vecht mijn weg terug doel…

Als ik denk aan ons moeder Dan komt het liefhedenbeestje onverwacht In al zijn pracht Voorzichtig met liefde pak ik het dan op Stippen van Geluk Wijsheid, blijheid en volhardendheid om te kruipen naar de top Van de vinger Om daar de vleugels uit te slaan Veilig en behouden een goede weg te gaan Met liefde voor ons Allen die zij bemint Ons…

het is gebeurd niet terug te draaien mijn reputatie naar de haaien zonder erg heb ik gezaaid rijp voor verderf gras onder eigen voeten weg gemaaid hoe ik ook zie onder ogen zij voelde zich enorm bedrogen mijn kind mijn dochter waar ik zo van hou ben ik weer kwijt al wat ik nu nog voel is een enorme kou…

een huidje zo zacht en een hartje zo rein zo heel nog onschuldig kwetsbaar en klein weerloos en breekbaar vrij nog van pijn prijs ik mij gelukkig mama te zijn van dit prille ventje zo weerloos en teer die mij laat genieten telkens weer de zon doet schijnen iedere dag met zijn lieve stralende lach.…

denkend steeds ik ga goed niemand die mij nog wat doet dat had ik mis ging op mijn gat een kiezelsteentje op mijn pad was alles wat ik nodig had om weer onderuit te gaan uitglijen als over de schil van een banaan zo glad en snel is het gegaan tevens ook met mij gedaan weer een beetje terug bij af klim snel omhoog als nooit te…

mijn lieve kind wat ben ik blij onze vete is voorbij verleden achter heden voor samen hebben wij het door maar bovenal wij gaan er voor de toekomst vol met zonneschijn vult mij met oer kracht maakt zorgen klein wetend dat wij weer samen zijn een familie door dik en dun en ik weer oma vol op in de run niets mag dit ooit nog verstoren…

Zusjes,....dat zijn wij.... Hoe ouder we worden Hoe closer,...welhaast een wonder Onze zussenband, wederzijdse liefde,...zo bijzonder Herkenning,...delen van onszelf in jou! Je hele doen en je hele laten Samen lachen, huilen en praten Zusjes bij toeval, vriendinnen bij keuze! Verschillende bloemen uit dezelfde hof Eigen bloed, bloedmooi…

De maan verschijnt en jij komt op bezoek, In mijn herinnering Zwijg je en lach je, Ik zie je weer voor even, Je verzacht mijn pijn, Tot ik weer wakker word, Met niks dan alleen Verdriet.…

Lief klein ventje, dat zo graag groot wil zijn, geniet nog even lekker mijn stoere zonneschijn Wees nog even klein, speel en ben niet bang groot zijn kun je nog zo lang Lief klein ventje, dat zo graag groot wil zijn, geniet nog even lekker mijn stoere zonneschijn Wees nog even klein, Geniet nog even lekker kleine vent nu je nog…

verloren verdrietig een tijdje ontroostbaar eigen keus het was klaar ons samen zijn is nu verleden ondanks alles doet het pijn zal jij voor altijd mijn 'ware' zijn cultuurconflicten hielden aan dus liet ik je los met brandend hart vrij om te gaan. alle sporen zal ik wissen ter bescherming mij niet weer te vergissen.…

zij lachte tegen mij terwijl ze een liedje neuriede zakdoekje leggen niemand zeggen kijk voor je, kijk achter je wipte op de bank aan één stuk door zocht naar de juiste woordje als een spraakwaterval ging haar kleine mondje open nou, zie je wel ik kan net zo goed zingen als jij op zo’n moment dan voel ik me zo gelukkig zij is zo…