Verloren leven

Struikelend over het brandende land
z'n hoofd schreeuwend verwrongen
ging hij verder,
hopend
dat "verder" dichtbij zou zijn
Een hel licht, een glas, zijn lief
als een flits doorkliefde het zijn gezicht
en verblinde zijn ogen
Een pijnlijk weten dat hij dit nooit meer zou zien
zijn leven, in stukken gescheurd
om anderen te laten leven
Nog eenmaal opende hij langzaam zijn ogen
maar hij zag niets
hoorde niets
en hoopte niets
Enkel een donkere glimlach rond zijn mond
vertelde dat hij zich overgaf en een leven liet
dat niet van hem mocht zijn.

Schrijver: Hanny, 22 mei 2007

jthm.vanalphenquicknet.nl

oorlogsleed

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 13 stemmen 983