Dichter bij haar
een prachtige dag leek het, zo op het oog
ééntje waarin je zomaar kunt verdwalen
dobberend in een zee van zonnestralen
en op dát moment begon haar monoloog
mijn God, hoe heb ik zo stom kunnen zijn
ik, de nuchterste meid van het noorden
gevallen voor een paar mooie woorden
gevangene van een Frans Bauer refrein
ik, de trut, met mijn contactadvertentie
"..engel op aarde wil eindeloos zweven,
met wolkenridder de hemel beleven.."
wat een vlaag van volmaakte dementie
al dat zweeft zijn verschraalde winden
van je bier, je voetbal en je stamina
dus loop je centimeters maar achterna
als je ze tenminste alle acht kunt vinden
weet je, qua potentie helpt dat geen ruk
want wat zó klein is, wordt nooit zó'n stuk
oneliners, god, ik kan ze niet meer horen!
geloof me, this is real life baby!
mag het misschien wat minder maybe?
of hangt daarboven een bordje "Niet storen!"
dus rot maar op met je knaaklandrijmelarij
met al dat geneuzel over zilv'ren luchten
of dat je 't liefst in m' kussen wilt vluchten
graag schat! 5 minuten, toe doe het voor mij!
kom, bevrijd me met je laatste ademtocht
rochel nog een zoet zinnetje voor je gaat
zo ééntje die als perfecte afsluiter staat
in al je bundels die nooit werden verkocht
haar tirade verstomde met een knallende deur
net terwijl de zon achter de wolken verdween
wat even geleden nog een zomerlied scheen
leek overstemd door een blues in mineur
toch, in de ziel van die blues zag ik het licht
het gebrek aan woorden, door stilte gedicht
Zie ook: http://www.thedreamersdream.eu
Schrijver: Eric Martens, 30 augustus 2007
Geplaatst in de categorie: humor