Nooit begreep ik het verlies

Nooit begreep ik, wanneer men vertelde,
over die goede oude tijd,
nooit snapte ik over mensen,
die dood waren, die was men kwijt,
nooit begreep ik
dat er zoveel verdriet mee gepaard ging,
vond al die prietpraat maar een beetje onzin.

Nooit begreep ik dat men telkens weer,
begon over dat heel oude zeer,
nooit snapte ik dat men om doden janken kon,
al helemaal niet dat men erover begon.
Nooit snapte ik het verhaal van rouwen,
nooit begreep ik van verliefd en van houden,
nooit snapte ik die verleden- verhalen,
en telkens bij die verhalen, ging ik harder balen.

Totdat:
de eerste geliefde mij ontviel,
en mijn “begrijpertje” een zetje kreeg,
het raakte me tot in mijn ziel, mijn hart dat zweeg.
En toen ging nummer twee en nummer drie, vier en vijf
en ik zeg je, het staat buiten kijf,
ik heb me vergist in de tijden van rouwen,
vooral als je van iemand bent gaan houden,
hoe groter de liefde hoe intenser het verlies
nu begrijp ik, pas, nu, zonder dat ik daarom knies,
dat verlies, voor eeuwig is,
maar god, wat is het een gemis!

Zie ook: http://www.radiocapelle.nl/tegenmiddernacht

Schrijver: An Terlouw, 1 oktober 2011

an.terlouwcasema.nl

Verlies

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.7 met 3 stemmen 1.208