Hartenkreten

hartenkreet (nr. 36.231):

vaarwel....

Vaarwel.....
Oudste gebouw van onze Vesting, tijden meegegaan, eeuwen blijven staan.
Statige oude dame die speelde met de zon.
Stormen overleefde, en oorlogen doorstond.

Geluk en liefde, blijdschap en verdriet, alles kon je hebben, Ons symbool voor kracht en tederheid van geboorte tot in de eeuwigheid vergaan deed je niet
Eeuwenlang stond je daar, zeehelden die thuiskwamen gewond of gekrenkt, bebloed en bezwaard.
Als zij jou vanaf zee zagen wisten zij, onze vloot is weer thuis, de reis was klaar.

Een zee van zout heb je overwonnen.
De zee van vuur maakte een triest einde aan je bestaan.

Gestaag liep het dovende water de haven in,
als tranen die ons met lege handen deden treuren.
Ons geborgen toevluchtoord,
vergaan in volle glorie hoe kon dit gebeuren
Het einde van een statige oude dame, het einde van uw bijzondere historie