Dorstig weertje
De man had dorst, daarbij een droge keel
dus streek ter lessing neer op een terras
beschaduwd door het groene boomstruweel
waar ’t met het warme weer goed toeven was.
~Eén pils, dan is mijn strot weer als fluweel~.
’t Bleek niet genoeg, er volgde nog een glas.
De man -hij had nog steeds een droge keel-
bestelde weer een pils op het terras.
Een dametje -geboeid door ’t tafereel-
hield bij hoe ver de man gekomen was.
Hij had nog steeds last van een droge keel
en pakte nog een pils op het terras.
De dame zei vol afschuw ~O, wat veel,
zes pils in nog geen uur dat u dat kan,
ik krijg niet eens twee Spaatjes door mijn keel~
~Twee Spaatjes . . . 't zou mijn dood zijn~ sprak de man.
Geplaatst in de categorie: lightverse