Een mens lijdt het meest
Een kamer met acht stoelen
Een klok aan de muur
Tikt de seconden weg
Ik bekijk de deur schuin tegenover mij
Hopend dat hij gesloten blijft
En dat ik de lange gang uitloop
De vrijheid tegemoet
Maar de woorden
Die ik niet wilde horen
Ze dringen binnen in mijn oren
En de angst voor het onbekende
Wordt nu de werkelijkheid
Een kamer met een bed
Een nachtkastje en een klok aan de muur
Die de maanden weg zal tikken
Nu voel ik me klein en zwak
Maar straks ben ik sterker dan ooit
Mijn lichaam wint deze slag
Maar ik win de oorlog
"Want een mens lijdt het meest
Onder het lijden dat hij vreest
Zo heeft hij meer te dragen
Dan het leven hem te dragen geeft"
Zie ook: http://evelynvanwijlen.nl
Schrijver: Evelyn van Wijlen, 5 februari 2018
Geplaatst in de categorie: lichaam