Hartenkreten over reizen

hartenkreet (nr. 173):

Terugtocht

De stad die mij op drie hoog ook beschutting gaf
met leefgemak, vermaak wat op de fiets
of loopafstand, bij plein of hoek te vinden was
een bus of tram die altijd stopt, een taxi met
een handgebaar en ook bestelbaar is.

De overmaat van het gemak je wordt het zat
en tolereert tot hoog niveau de rusteloze leefgeluiden
ook als sirenes gillen in de nacht, het knipperlicht en
neon lacht, het is de stad die altijd roept,- en ook gehoord.

Die boom waarvan ik heb geplukt, ik laat die graag
en ga op zoek naar ene plaats waar al de vaderen
eens woonden. En tel op één hand vijf wat hen bewoog
het land, waarin zij leefden en de vruchten aten, te verlaten.

Stroomopwaarts in de heuvels, is herhaald gezegd
en volg de wegen op- en langs de dijken, met huizen
en de erven diep verscholen in het groen, ik word gezien
als pelgrim die op voetreis is en ga voorbij aan rijen bomen.

Met doel voor ogen, vol van innerlijke kracht
een goede reis, het wordt me dagelijks gewenst
maar bovenal, zoveel als mogelijk hervinden
van wat het voorgeslacht verliet, omwille van?