Hartenkreten

hartenkreet (nr. 54.801):

Madelief

Er groeit in ’t groene veld,
een bloempje, teer en klein.
Het witte kroontje stralend,
met blaadjes, o zo fijn.

In ’t voorjaar in de prille lentezon
is het vaak nog koud,
Toch richt het fier zijn kopje op,
richt naar de zon zijn hart van goud.

Vaak wordt het platgetreden,
het is zo nietig klein,
zo zonder praal of veel vertoon.
Zo doodgewoon.

Ons oog ziet niet het nietig bloempje,
dat welig tiert in ’t groene gras.
Maar wat zouden we het missen,
als het er niet meer was.

Het kind, nog dichter bij de grond,
vlecht voor zijn hals, een stralenkransje.
En huppelt vrolijk in het rond,
het maakt een vreugdedansje.

Antje