Uit de hel

(voor Maria Masha Bruskina)

Die sadistische nazi's met hun ongure koppen
onder hun satanisch-strenge petten
laten jou met een debiel schandbord
over de straten lopen, terwijl zij zelf
voor gek staan met hun laffe getreiter
en beestachtige wraakacties.

Als ze maar wat kunnen schoppen
of op laffe wijze iemand kunnen pletten,
menig leven wordt door hen verkort.
Zo ook dat van jou, terwijl je op een kruk
naar meer adem snakt, maar weerloos gemaakt
alleen nog je rug kan omdraaien.

Iemand maakt foto's van de moord
en jij hebt dat maar te dulden, terwijl één
van die brute moordenaars het touw rond
jouw nek plaatst en jij weet, nog even
en dan blijf ik voor altijd 17, terwijl
ik zoveel liefde in mij draag.

Het is 26 oktober 1941 en ze staan
zwaarbewapend om jou heen, die lafaards
met hun harten van staal. Minsk kan jou niet
van deze hellehonden redden, Minsk ademt net
zo min als jij straks doet. Je vraagt jezelf
af of ze dan ook een foto maken. Vast, denk je

terwijl de kruk agressief wordt weggetrapt.

Maria Masha Bruskina

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 97