Hartenkreten

hartenkreet (nr. 55.931):

Een glimlach...

Een glimlach van mijn zoon
en ik zie jou verschijnen.
Hij weet niet wat het doet bij mij.
Hoe kan hij ook, de dood
liet jou verdwijnen.

Dit gaat al jaren zo
en echt het gaat niet weg.
’t Is steeds het onverwachte.
Een pijl scheurt door mijn hart,
nu ik het zeg.

Ik wil jouw naam niet langer dragen.
Te leven met een dode,
dat is niets voor mij.
‘k Ben weer het meisje dat ik was,
toen jij mijn hand kwam vragen.

Ik zie jou, zo je was en wat je deed.
‘k Ben blij het nog te weten.
Hoe we gelukkig waren.
Nog jong en onervaren.
Dat zal ik nooit vergeten.

Mijn hoop helpt me daarbij.
De doden zullen leven.
God gaf die belofte ook aan mij.
Misschien hoor ik straks wel zelf daarbij.
We zullen het zien…

Want hoop doet leven.