Masker af
Beelden van het verleden en het heden
Doen even mijn gedachten zweven.
Woorden die zijn gesproken
Maar niet zijn uitgesproken.
Mijn ziel verminkt.
En de pijn is enkel nog een herinnering.
Zie jouw beeld in de spiegel van het water
Toch niet, 't is mijn verbeelding maar.
Wil enkel even alleen zitten peinzen aan de waterkant.
Even uithuilen als het kan.
Even mijn masker af.
Straks moet het er weer op,
En verschijn ik weer met een glimlach op.
En niemand die dan nog iets ziet,
Van al mijn verdriet.
Geplaatst in de categorie: toneel
Heel erg mooi beschreven Brigitte.