Aan Pamela
dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen
en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte
eindigt in een schaduwrijke hel
het voetpad, ja, die is het
die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes
die we vergeten, die we niet vergeten
zoals de Brusselse foor,
de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen
en we zetten ons leven verder
met een naam zonder adres
zonder geheugen
omdat? daarom!
dikwijls hebben de dingen een eind
maar missen een begin, zoals het leven zelf
dat doorgaat – en dat slaapt in mijn bed
Geplaatst in de categorie: erotiek