Hartenkreten

hartenkreet (nr. 10.145):

Vierdaagse Nijmegen

Gestrand in het zicht van de haven,
moe als een hond, ziek als een kat.
Een tragedie die ik niet als zodanig voel,
meer een kwestie van pech gehad.

Blaas ontstoken, plas brandt zich naar buiten,
koorts maakt van het lijf een kruitvat.
Alles wat pijn kan doen, meldt zich tezelfdertijd,
een film die voortijdig wordt gecut.

De eerste wandeldag die positief verliep,
de tweede deed dat slechts bij vlagen.
De derde is als lijdensweg een groot zwart gat.

Met holle ogen schuifel ik de heuvels over.
De gêne voor het wild plassen is verdwenen.
Hup, daar gaat hij weer. Ik ben het zeiken zat.