Hartenkreten

hartenkreet (nr. 12.314):

PINNEN

De bodem van mijn portemonnee
trekt een grimas, alsof hij zeggen
wil: Kom op met je euro’s, ik kan
ook niet van de wind leven! Ermee

naar de dichtstbijzijnde giromaat,
die onbezet op mij staat te wachten
(het is even over vijven nog later).
De pinpas glipt naar binnen. Ik laat

mijn vinger dansen op het apparaat.
Nee, ik hoef geen bon, de kaart komt
stotterend uit de gleuf. Ik stop hem
terug in mijn portemonnee: Welkom!

Onverwijld ga ik met vijftig eurocent
een winkelkar huren, het geld roept
nog: Tuuttuut, hé mag ik niet mee?
Maar nee, stomme vent die ik ben,

ga gedachteloos de schappen langs:
boterhamzakjes, Becel, zure haringen,
ontbijtkoek… Bij de kassa trekt mijn
beursbodem nog steeds een grimas.

Als versteend kijk ik met ongelovige ogen
naar de jonge caissière, die koket een lok
verschuift. Pinnen, meneer? Gaat uw gang!
De eerder gepinde euro’s? Al lang gevlogen…