Ieder afzonderlijk individu. Een individuele regenparaplu voor de grilligheden van het levensklimaat. Een opmaat van de stuntelaar die weldra voor zijn mensdom staat. Een vrouwtje of een mannetje onderweg tijdens zijn bestaan. Somtijds regen na de zonneschijn, maar zo nu en dan een duikelaar na een verwoestende orkaan. Een vrouwtje of…

Mens zijn. De kleine behoefte om van harte bij de anderen betrokken te zijn bij pijn en kleine gein. De pijn voelen om de eenzame momenten die van tijd tot tijd onze levensdag bepalen. Het behalen van een klein succes als onze inspanningen ons in gedeeld geluk van vreugde wederom doen smalen in kleurige verhalen. De mens behoort niet te…

Onzekere mensen wensen vaak dat er in hun leven vroeg of laat ooit iets van wat houvast aan de horizon zal ontwaken. Iets van een helderheid aan een nieuwe geest. Waaraan men een onbevreesdheid voor de toekomst afleest. Een mens die in zijn goede voornemens niet verstrikt behoeft te raken. Laat de onzekerheid iets van de sterren…

Maak ruimte voor jezelf. Speel het spel met je eigen regels. De wereld lijkt nieuw van zinnen. Maar van binnen leeft nog altijd dezelfde mens. Zonder grens van het bezinnen. Is er niets anders meer dan de onvervulbare wens. Onvervulbare wens van het onvervulde verlangen. Die levenswens in muziek Een publiek geuite nimmer uitgegeven…

Je veroordeelt de daad. Geen weet van de toedracht, de weg die is bewandeld, modder, keien, omgewaaide bomen met gaten zo diep als een waterput gaslagen in drijfzand, verstikkend, beklemmend. Uitkomst, een schreeuw om aandacht. Ik vertel mijn perceptie van de gruweldaad. Met grote ogen kijk je me neerbuigend aan als mijn mening niet…

Aanwezig zijn en waar mogelijk niet verlegen. Vind je weer kracht voor een nieuwe start. Worden er weer mogelijkheden aaneengeregen. Maak je weer deel uit bij een heldere dag die niet verwart. Presentie houdt de tijd niet tegen. Levensdrang drijft voort langs de wijzers van de klok. Je voelt die drang bij wind en regen. Een weervrouw of…

Naturel en ongekunsteld speelt het leven veelal het bühne spel. Zonder opsmuk doorgaan in het leven valt niet mee, maar normaal blijft men wel. Men tracht mee te doen, maar om mee te doen kan men ook veel van de eigenheid verstoren. Een streven naar toen gaat mee met het weer, maar gaat met iedere windzucht ook weer spoedig verstoren…

Zoveel ogen al jaren uit het hart van hen die uit je leven zijn verdwenen. Schaduwen werden zij in een steeg die je nimmer meer bezocht. Waar geen toekomst was naast een verleden. Mensen, gezichten, ze prikkelen een gevoel waar je niet meer bij lijkt te kunnen komen. Je wilt iets met hen delen van toen, maar hoe onbereikbaar zijn…

Waar dromen niet kunnen wonen. Is alleen maar plaats voor de werkelijkheid. Daar is het zaak de tijd goed te benutten. Is het zaak dat je aan jouw tijd volledig bent toegewijd. Tijd is geld is het credo van een harde realiteit. Ik wil mij in mijn tijd nuttig maken. Mij niet in mijzelf verliezen; zodat ik mij aan de taken van het leven…

Mens erger je niet. Durf te leven. Met twee dobbelstenen duurt het soms heel even. Met twee dobbelstenen gooi je altijd meer dan één. Maar bij iedere worp sleep je je steeds verder door de ronde heen. Ook al zijn de spelers zelf vaak de pionnen. Wordt door hen vaak meer verloren dan gewonnen. Niets behoeft voor een speler voor immer…

Mijn perspectief loopt tussen twee lijnen naar de horizon. Uitmondend in een stip. Zo klein geworden daar waar het eerst groot begon. Weliswaar is er perspectief. Twee vleugels tussen twee lijnen. Soms vliegt het weg heel naïef, dan van het grootte naar het kleine. Mijn perspectief houdt van het leven. En zolang het vleugels heeft zal…

Wees gerust, je wordt gekust. Schone slaapster dag en nacht. Boezem, bloesem, bloemenrust. In een rooskleur die eeuwig wacht. Verwelk niet voor de morgen, die een nieuwe levenskracht in zich heeft geborgen. Die een paar lippen naderbij brengt tot een opwekking waar ontwaking wenkt. Die zoeken en zoenen. Die rozen ontgroenen. Die leven…

Ooit gedacht een Indische oma te hebben gehad. Aan de overkant van de straat; Fries bij name. Een lieve grijze oude vrouw; altijd wenkend door haar ramen. Wanneer ik bij haar binnen mocht, op de thee bij haar privé, leek het of je in Indonesië was. De geur van scherpe specerijen werkte daaraan mee. Veelal wat goed leek te zijn ging…

In tegenslagen en momenten van pech valt de gemoedelijkheid weg die wij nog meenden te voelen voor het leven op zijn meest naïeve momenten. Het zijn die momenten die zoeken naar de vrucht, die rente geven op de voorpret na de koude van een winterse lucht; zoals ze in het leven een gouden zege na de regen kunnen geven. Gouden zegen vaak…

Een optimist staat steeds weer op. Ook al staat zijn wereld op zijn kop. Ook al is het leed van de wereld om hem heen als een mokerslag op een muur van steen. Voortlevend zoekt die inspiratie. Put die moed zonder de schijn van sensatie. Buigzaam is vaak de weg van de lange termijn. Een weerbarstige rietstengel voortgestuwd door de slagregens…

Thuis zijn is de beste plek om te zijn, want thuis zijn, is thuis zijn bij mezelf maar dan moet ik ook nog echt thuis zijn en niet met mijn gedachten elders zijn, op plaatsen waar ik misschien liever wel of niet wil verblijven of op plekken waar ik nooit of ooit geweest ben thuis zijn vergt al mijn aandacht om hier en nu werkelijk aanwezig te…

Het zoeken naar een centraal concept. Een eigen plaats om op te treden. Met eigen visie waaruit men vertrekt. Waar tijd niet stil staat en ergernis wordt bestreden. Zo'n concept lijkt ideaal. Komt op adem na een lang verhaal. Geeft woorden hun kracht terug met iets van een frisse vooruitziende blik in de tijd. Waar elke minuut spreekt in…

Ik heb een rood lint om de boom gebonden. Na al die jaren dat ik jouw brieven heb verslonden. Een teken van herkenning en verbonden zijn. Na al die jaren van gemis kan een scheiding beklemmend zijn. Het niet verder kunnen reiken dan spiritueel vraagt van een mens soms veel te veel. Wie anders kan mij nu naar die boom toe drijven.…

Alles heeft zijn grenzen. Vooral als het om de liefde gaat. Ieder mens vervult graag zijn eigen wensen. Ieder mens is graag tot echte vriendschap in staat. Soms kan de eenzaamheid zo sprekend wezen. Valt er innig verdriet in ogen te lezen. Blauw vervalt tot grauw en soms tot waterlanders. Hoe moeilijk kan het dan soms zijn in het gemis aan…

De bezieling met één gedachte. Geobsedeerd zijn maakt van de gedachte een probleem. Dat probleem zorgt zo voor de nodige klachten. Iedere klacht is een aanslag op het menselijke systeem. Bezieling kan een voordeel zijn als het een leven tot blijmoedigheid inspireert. Doch iedere onmatigheid leidt niet tot passie. Is het lijden dat een…