Jij bent de drager van de sleutel van mijn hart in de donkerste der dagen denk ik aan jou jij was de zondvloed die mij een uitweg bood door jou verdween het zwarte gevoel jij gaf mij rijkdom inzicht en een geweten en mijn grootste kunst is dat ik zélfs nu kan spreken met het hart van eens mijn grootste vijand…

stuwende stromen kerende kanten kaatsende wanden bepalen de grens…

Je ziet duidelijk daar de klokkentoren zijn schaduw valt al ver naar voren als hij al vele malen slaat, het verkeer wordt minder intensiever dat maakt de sfeer ook weer wat liever en het wordt stil op plein en straat. Menigeen vindt een terrasje drinkt een biertje of een kwastje en soms ook een wisky puur, sommige wat rood,door de zon gepijnigd…

links is rechts en rechts nu links het verkeerde been uit bed desoriëntatie van a tot z niets klopt meer en alles tolt het wiel opnieuw om uit te vinden klare waarheden ontbinden opgestaan in boomloos bos elke stek moet hier nog kiemen roeien met te vinden riemen…

het station is doods. m'n hoofd waait weg. ik grijp nog met m'n armen. bloed stroomt over de grond. het wachthuisje staat in de fik. de hefboom valt neer.-…

Een kras Een snee Zeg ja Zeg nee Automutilatie. Één woord Één betekenis Zoveel gevoel Zoveel pijn Doe het wel Doe het niet Één keuze Die je tekent voor leven Verberg je pijn niet Praat, schrijf of dicht Voor het te laat is En je door de bomen het bos niet meer ziet…

wit - woordeloos wachtend op wat komen gaat zwart - zwijgend als het graf geel - genadeloos, onontkoombaar glanzend rood - rauw, rusteloos roepend om hier en nu blauw - barmhartige bescheidenheid groen - gelaten groeiend en geurend…

de ontknoping van 2009 nadert nieuwsgierig kronkelen de losse eindjes zich richting het nieuwe jaar om ook de mogelijkheden daar te beproeven…

onze aarde tranendal van pijn en vreugde…

Alles is bijzonder En niets is doodgewoon Het leven is een wonder Want alles loop synchroon Het leven is niet Alleen ademen Leven is veel meer Leven is niet doodgewoon Ervaar het iedere keer weer…

Er is meer Ik weet het zeker Ik spring op En klim verkalkt Met handen en voeten Schurend langs het touw De knopen zijn mijn roes De glorie kruist mijn blik Er is meer Ik weet het zeker Onder mij de klas Ik kijk en hoor de fluit Maar zwetend klim ik Euforisch verder Ik nader het einde Schat mijn kansen En ga door Er is meer Ik weet…

doelgericht op weg abrupt gestopt door bandenpech soms trapt het leven de mens op zijn staart…

En elke week overschreden wij de grens terwijl een welwillende douanebeambte met een wuivend gebaar een teken gaf dat we door mochten fietsen. Opgetut overbrugden we de vijf kilometer die ons huis scheidde van een voormalige bioscoop waar we op een glimmende, houten vloer op muziek van de Rollingstones de avond stukdansten. Daar wachtten…

handen en voeten overbruggen de afstand tussen theorie en praktijk…

Dwangmatig bijna Check ik mezelf Soms voel ik Afschuw soms Ben ik berustend soms wat Vertwijfeld maar vaker zoek ik hoopvol gestemd bevestiging op de volgende vraag Misschien valt het wel mee vandaag?…

Hoofd vol met leegte. Moe ben ik. Het leven moe. Heb ik geleefd? Te weinig moed. Geobserveerd en gadegeslagen. Aangeraakt en betast geweest. Maar nooit echt geleefd. Nooit echt vrij geweest. Maar ik ben vrij. Ik ben ik. Mijn hele leven lang. Heb ik geleefd? Ja, in de letterlijke zin. Maar niet met mijn hele ik. Met maar een deel.…

trappende treden treden hun trappen stijgend en dalend door weer en wind…

als het licht net aan door een kier schijnt verwart het mij nogmaals schrijf ik jou mijn maan de zon ooit begon de tijd met rijmen ooit begon de storm in Leiden de stad mijn stad jouw schat hadden wij zoveel spinsels in gedachten die zich als draden door mijn geest lachten omdat deze clown een boek schrijft waarin alles echt lijkt…

een boot is zoekgeraakt en de zee is veel te groot, overal zoeklichten, maar nergens een teken van leven, het waait hard op het strand. de meeuwen staan stil in de hemel... waar moet ik nu heen verlamd in bed liggend...?…

Voor je er erg in hebt Heb je het te pakken Dat ongrijpbare kleine grootse Het slaat toe wanneer je het niet verwacht Juist dan is geluk in haar ultieme pracht Het brengt je van je stuk Maakt rommel in je lijf Maar brengt je een gevoel zo mooi Het vult je hoofd en hart En de toekomst is deel noch part Geluk is een zaterdagochtend…