Gedreven struiner Z'n gezicht al wat bruiner In nachten zo vroeg Alle ballast die hij bij zich droeg Camera in aanslag De herten die hij zag Het juiste diafragma gekozen Waar wild mag verpozen Glunderen in schuiltenten Hier schept hij z'n precedenten Een mooie herinnering gemaakt Als de camera maar niet heeft verzaakt Je hoort het…

ik vond bij het zoeken naar een lijstje mijn leven in de kast en wat ik zag liet beelden herleven ik zocht wat in een lijstje past stapels vreugde in schaterlach en vergeten momenten uit een rolletje ontwikkeld het lijstje is gevonden er ligt een half leven om te kiezen het lijkt nu ingewikkeld toch kies ik met gemak de meest…

Ze lijkt er niet mee te zitten dat de kunstfotograaf haar kiekt integendeel ze poseert alsof ze een gravin is die voor haar landhuis staat en met terugwerkende kracht help ik haar droom te realiseren Daar staat ze dan zo met haar hoge laarsjes en de blote bovenbenen onder de korte rok als een dwerg voor een dubbelhoge deur, die gesloten…

Op een foto uit 1905 staat ze naar mij te kijken, de armen vermoeid langs haar brede heupen, de rest van de poseurs weet van geen wijken, maar zij is op weg naar haar werkkeuken ergens in de bedrijvige binnenstad. Zij kijkt verloren naar de fotograaf, die zojuist nog in het koffiehuis zat, hij vindt haar hoed en jurk zo gaaf, zegt hij nog…

voelde ik ongemak of zag ik schoonheid toen jouw bijzondere lijf me dwong je aan te kijken? is het aangeboren als je naar iets blijft kijken waar je meestal het hoofd schaamtevol van afwendt? pastelkleurige kussens in de vorm van benen liggen als rijkgeborduurde zachte protheses om je heen jij en je zeldzame lijf vangen me in…

Plekken die alles doen om zich aan het zicht te onttrekken die zocht hij op - in schaduwen gedompeld van betekenis ontdaan. De huid van het gebruikte aan te raken, terloops en op zijn foto's na, vergeten. Deze bezem scheefgezakt en versleten met het huisvuil aan zijn voet. ------------------------ uit: 'Dwaalwegen', 2008.…

Zwervend langs rivieren op zoek naar 't vervolg van ons leven, mocht dat er nog zijn vastgelegde herinnering eerder in zwart-wit, nu in kleur afgedrukt vind ik ze mooier hoewel tijd 't echt niets kan schelen immer geschoten de stad uit langs de brede, soms kolkende rivier…

Ze, die lieve Amsterdammertjes ze waren met zovele, maar ze hadden het nu wel gehad ze waren moe en de wagens zat ze waren aangerand en aangereden ze waren beschimpt, bespot en bespoten ze hadden met moed de kruizen gedragen ze verdwijnen nu snel uit Amsterdam ze, die lieve Amsterdammertjes!…

foto gemaakt van een ogenschijnlijk verloren hoekje waar de meeste mensen haastig aan voorbijgaan het willen zien de tijd ervoor nemen en vastleggen voor later al die vluchtige dingen even vasthouden meer is het niet... maar tóch…

dertig was ik (in 1963 was ik niet lelijk) de vrouw die me fotografeerde zei: nu moet je aan mij denken ontspan je lippen een gescheiden vrouw met vier aardige katten maar even dominerend als mijn Duitse hospita dus hield ik flink afstand ze had een donkere kamer waarin ze mij heeft ontwikkeld zelfs uitvergroot (later ingelijst hoelang…

Je wordt steeds jonger op almaar oudere foto’s De jongste masseren je langzaam Wrijven rimpels plastisch strak terwijl je cv verschrompelt in de tijd Heden versmelt met jeugdig verleden Ouderen gaan steeds verder terug naar wassende onschuld van krimpend bewustzijn De oudste omlijsten met sepia patina de frivole bloedernst van kinderspel…

met dank aan Adriana van der Kooij in een pril seizoen naar een plek gezocht en nog gevonden ook me vastgeklampt aan het opkomende zonnetje dat langzaamaan zou winnen van de nevel... met half ontloken ogen in de waterspiegel gekeken en gezien dat het alleen maar mooier worden zou…

Ik kan hem niet meer missen. Ik heb hem nodig, om mijn geheugen, weer wat op te frissen. Al jaren is hij mijn vriend, dat heeft hij zeker verdiend. Bloemen, landschappen, watervallen, alles kan hij in zich onthouden, zijn allesziend oog laat niets ontvallen. Mooie groene valleien, hoge bergtoppen, gaat hij in zijn geheugen verstoppen…

Het is 17 december, 9 uur ’s morgens. Het vriest en nevelt lichtjes. De zon stijgt uit boven de bossen aan de horizon, zet het rag der boomkruinen in een aarzelende gloed. Een moment geleden renden twee reeën links uit de driehoek van de nog verrassend groene weide. Het donker van het voorplan zet zich krachtig door in rijzige,…

the undertow de onzichtbare stroming in de binnenkant die krachtig een heel andere kant uitvloeit kijken naar de buitenkant door het oculair van de camera zonder de sterke bodemstroom te zien smile! roept de fotograaf zijn camera een microscoop die het verlangen in beeld schrijnend mist…

De foto’s van “de Dames” van Peter Speer zijn mooie portretten maar portretten dat klinkt zo gewoon neen dus stuk voor stuk prachtige schilderijen dat klinkt veel beter want wie goed kijkt hoort ook muziek de melodie van eigenheid, zuiverheid en pure identiteit in een licht donkere, melodische verhouding met een visie, een kijk van, van…

(L'imaginaire d'apres natures) zijn foto's getuigen van weleer geschoten door de ogen van de meester bijvoorbeeld zomaar een weg ergens in landelijk Frankrijk dat echt een plaatje werd pijnlijk daarom dat ook dit plaatje straks zal verbleken in de tijd…

Je vroeg wat nou 't leukste was van onze vier en twintig uur ik zei: het oude album met de foto's waarop een mooie man, trouwfoto's en de bruid met kroontje de drollenvangers die ze droegen op de ski het witte berglandschap op zwart-witfoto's. Terwijl wij die dag aan strand onze kuiten koelden in de koude zee, dan naakt gedrie zonnebaadden…

het mannetje met kuiltjes in zijn wangen kijkt met ingetogen glimlach de kat uit de boom grote broer slaat zijn arm om hem heen loerde de angst toen al diep in het verborgene van zijn ziel wachtte hij geduldig in de schaduw om later toe te slaan wanneer begon het het afscheid?…

bij een foto van Irene Suchocki alleen om de klank al boulangerie/confiserie geschapen voor de poëzie hier bakt men broden en gebak hier koketteert men met het vak de Franse bakker is een kei wat hij ook bakt het maakt me blij het is een ambacht om te smullen laat de pessimist maar lullen…