Als berger in een duikerspak is dit ruim veel te groot voor mij ontrukt aan een familietak drijven verschrikkingen voorbij mijn bril beslaat het tranendal van dompelaars in zeemansgraf ik zwem tussen een dodental aan wie ik namen geven mag waar zij zich gelukkig waanden vallen patrijspoorten op slot kinderen van nabestaanden verdronken…

Als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder bloesem van de vlierstruik ruiken we adem van zomerse wind zonder verstandelijke conflicten of kleerscheuren van liefde graven we rivieren om te bevaren onze jeugdigheid en eerlijk streven begraven we liefde om te bewaren als een schat…

je bent al lang gevlogen maar je donzen veertjes dwarrelen hier nog steeds de mooie herinneringen koester ik warm als een dekbed vol van jou…

Ze was blond maar voor het overige volmaakt. Ik herinner me haar zoals een dier de smaak van water, opwinding of geluk. Een resonantie in zenuwen of spieren, een licht natrillen van een draad, een afdruk van een hand op een lichaam. ---------------------- uit: 'Toendra', 2006.…

Terug verlangend naar een tuin van vroeger vol met rozen in verschillende kleuren. Die heerlijk geurden! Ik zou daar nog een keer willen vertoeven om daar die sfeer weer opnieuw te proeven... Die tuin zal wel niet meer bestaan want er zijn al jaren voorbij gegaan....…

alleen voor jou wil ik naar honing ruiken wil ik bloeien als jasmijn en zingend door margrieten perken jouw geliefde muze zijn uitgelaten in de regen met het stromend water een blote voeten in de plassen dansend door het leven heen wil ik je lieven alle jaren in omarming die beklijft alle dingen zullen sterven alleen de lieve liefde blijft…

Ik liep langs de Seine. Ik voelde me goed, maar wist niet waarom. Ik was verliefd, dat weet ik nu. 't gevoel was goed, Maar 'k had geen idee waarom. Het was een ander. Hij praatte niet met mij. Maar zijn gevoel, vertelde zonder woorden, dat hij zich goed voelde. Hij wandelde met mij, langs de Seine. Hij was mij, maar ook weer niet…

majesteitelijk snijden schrijnende tonen door een wankelende ziel een gevoel te groots om te benoemen rakend in fijn en pijn waarmee ik in verbeelding nog even een kan zijn…

als stilte toeneemt in mijn lege huis hoor ik vaak sterker de verre zilte wind; alsof de zee je wegspoelt met wat koude kant geruis zodra ik de hoek om ga zo lijkt wordt mijn kleed begraven in schuld en boete zo lijkt ik mag mezelf aan tranen laven als een gevallen zoete dood verschijnt uit leven; het aardse niet vreemd maar…

na het breken van zijn woord taalt zij niet meer naar zijn zinnen uitgelezen zet ze een punt…

Daar zit je genietend en kern gezond buiten op je bank lekker in de luwte kort aan de waterkant en je zegt tegen mij: " dit is mijn plekje " kijk: kabbelend water en eenden gesnater hier de houtsnippen ginds de waterkippen zie je de gele waterlis die waterrimpeling? daar zwemt een grote vis en aan de oevers van de plas speelt…

L'amour est un oiseau rebelle Het kleeft aan ons: we laten de gordel los terwijl we op de snelweg de linkerrijstrook kiezen. Wat we dreigen te verliezen is verschrompeld tot verwaarloosbare vlagen van verbijstering om de rouwrandjes aan onze vingernagels. Er hoeft maar een hagedis op de deken in het bos te kruipen en onze voeten schrikken…

Mijn paard begroet de zon met gespitste oren ik kom in de stemming om het wassende licht tegemoet te gaan het is alsof het verdriet en twijfels van het laatste jaar achter me wegstromen, zoals de schaduw van Balthasar voor de eerste keer in mijn leven ben ik vrij vrij van de wereld voor mij en van de verplichtingen achter mij een groot deel…

het speelse rukje van de wind de kus van de zon de glimlach van de nieuwe morgen de glans van een dauwdruppel op een juist ontloken bloem dat is geluk klinkt het als een fluister niet gisteren niet morgen…

aan het einde van de wind daar waar alleen stilte hoorbaar zal zijn wil ik je ontmoeten om samen in alle rust te kunnen genieten van wederzijds aangenaam tot de late avond ons vloert…

haastige voeten reppen zich huiswaarts thuiskomen voelt als warme armen om je heen in een welkome omhelzing…

Ben op ademhalen na stil en denk aan mijn problemen die me geen rust geven. Dat ik wel anders wil maar niet anders kan. Wat zou ik weer graag zorgeloos zijn, zoals een kind die de dag begint, zonder gevoelens van verdriet en pijn.…

Tevreden met wat hij aan beelden Hoort? Denkt op het juiste ogenblik Een gek te zijn. Voorland van hem, De kwade droom die hij verveeld en Snel uittrekt en weggooit. Niet gewikt En steeds meer draden los. De accuklem Is van literatuur, veroordeeld en Verroest. Of ze gedrukt staat. Ik Weet van opgeld dat het ruikt naar zijn stem…

Na alweer veel teveel bier en wijn; die ene kus in het verlaten ochtendhotel, terwijl je vroeg of je met me meemocht, waar hij uit angst voor verkrachting jouw ranke gestalte moest afwijzen, hoezeer jouw teleurstelling ook pijn deed in zijn uitgerukte hart. Maar sinds hij je hart mist werd hij herboren in pijn. Eureka, de jaren van observatie…

Soms als ik s'nachts wakker schrik zie ik vogels in mijn ogen als ik aan mijn veren lik proef ik in jouw bloed gevlogen want de maker van mijn dromen ziet mij voor een ander aan waar ik ben kan ik niet komen waar ik wil kan ik niet gaan 's Nachts wanneer ik wakker ben zie ik geesten langs me zweven als ik over hoofden ren moet ik duizend…