de generatie van nu is morgen hulpbehoevend, degenerend een leven naar de horizon van een gewisse dood iedereen weet dat en gaat toch vol door, een einde negerend de mens accepteert doodgewoon niet dat men gewoon dood gaat, en derhalve geniet hij niet genoeg van het leven vandaag vroeg een klant mij of ik nog naar een ander adres…

De nacht duurt in mij zoals de uren telkens slaan en het licht dat spaarzaam fonkelt zijn de regenfonteinen op het raam dit ogenblik is slechts mijn leven nu jouw hand zich droomt in de warmte van mijn kruis op het ritme van je adem met op de achtergrond mijn eigen ruis maar nu ik jouw je dromen laat spelen wens ik mij op het…

De dagelijkse voeten dwalen, reizen af naar ondoorgrondelijke wegen daar in de verte, intimiteit verlegen buigen de bomen weerbarstig tussen de spanning van emotie en frustratie, de stille winddag neemt bijna afscheid loopt over het oude bospad van het duistere nachtwoud het grote bos nabij de stad grote nachtuilen roepen van onrust…

Waarom loop je mee in de stoet? Waarom laat je je meevoeren door de wind als een pasgevallen herfstblad? Bedolven in de grote zee, geen identiteit, onzichtbaar Blinde aanname, het doel missen Geen eigen benen om op te steunen De paden zo smal, bestemming in de mist Jaren verstrijken, stoffig de boeken Levenslang, de sleutel verloren Datjy(…

Mijn denken zit naar zichzelf te kijken. Zo moet een nog niet ingevuld cijfer van een Vijf-sterren sudoku zich voelen. Exact zo. Dat het niet past, dat het niet klopt, echt niet echt niet Gewoon, maar uiteindelijk dan toch: een hokje van 1 bij 1. Stiekem wel. Niet eens stiekem eigenlijk, maar bedoeld. Ook de maker van de sudoku maakt fouten wellicht…

Gedachten worden niet gestuurd door de wil of manier van denken zij komen voort uit God's hand om je te schilderen naar zijn geluk. Met dit schrijven geeft Hij mij inzichten dat je lach vooral uit kleine dingen voorvloeit dat materialisme en geld beangstigend werken mensen uit elkaar drijft en slecht maken. Ik kan gaan denken, maar…

ze is niet echt op zoek naar zichzelf het lijkt alleen maar zo wanneer ze straatlantaarns vervangt door bomen cement ruilt voor kiezel zich een merel op het dak droomt die voor haar fluiten zal enkel hij mag haar doorbreken het zal haar stilte zijn ze doet ermee wat ze wil de merel ook ze zoekt zichzelf niet ze zoekt haar stilte…

ik gaf mijn handen een duwtje om de dag te plukken ze gaven niet thuis een onbegaanbare weg werkloos uit handen gegeven geen meesterzet vandaag…

het leven je gegeven neem het in je eigen hand wéét dat het nooit echt strandt leer incasseer lach iedere dag geloof en beloof jij bent uit goud opgebouwd…

Wat heb ik er weinig van meegemaakt, de myriaden voorvallen op aarde die eindigden binnen de 31 miljoen 622 duizend en 401 seconden uitgeroepen tot het jaar 2008. Al het schenden, met voeten treden, graaien, overstromen, al het fanatieke moorden en oplaaien – godzijgeloofd kon ik ze hier gedrukt voorbij zien komen en overgaan tot de orde…

ze lieten je vallen de schellen vielen me van de ogen opeens is er het verdriet die als donderslag bij heldere hemel kwam het is pijnlijk, maar goed je moet weer verder zoekend naar antwoorden het spoor wordt steeds smaller vol verwarrende emoties trek jij je terug om het een plaats te geven vol met vraagtekens beklim je de berg,…

Vandaag nog zoek ik een gevecht Een strijd om aan te gaan Waar is het strijdtoneel Waar onze degens kruisen, onze zwaarden klinken De slag geleverd wordt In betekenisloze momenten Zoek ik vuur en passie Iets waar om gestreden zou moeten Ik verzet mij tegen de doelloosheid Ik voel mij naakt zonder strijd Laat mij mijn lot bepalen…

Door warrig geheugen het gebroken ijs ontlopen dusdanig ontroerd dat verder bevriezen geen doel had tot de conclusie gekomen om eigen woorden begrijpend de maan weer zien schijnen boven duinen en zee in het blikveld dromen dagen van vroeger vragen besluitend zonder antwoorden doorlopend de wanen een broek voor de nacht.…

Levend landschap schepte je op mijn vlakke hand tussen rivieren voorvoelde jij bomen brakend struikgewas voorzag jij van vruchten sterren schenen over de landtong een tongland hemelde op jouw lange woorden liepen als zandwegen onder regenbogen terug naar zelfbehoud die toen dringend dijken omringden jouw geweten…

Roerige nacht Van m’n ziel Wijzers geven zacht Hun draai aan ’t wiel Perpetuum mobile van hetgeen In stilte wacht Weer verdwijnt Keer op keer verschijnt In een zilte traan, de kilte lacht Zonder overtuiging, zonder macht Na veel vijven en zessen steeds een stuk Door groei van innerlijke krachten Na een val op de been Dure lessen, onterecht…

kou vat aardse tranen samen in schittering van wit kristal verhullend als een liefdesmantel overheerst het schonende grote getal elk vlokje toont complexe tekens voor wie eenvoudig dieper kijkt het is de massa die verdoezelt hoe de eenling om zich reikt uniek in hun eigen signalen dalen bevroren druppels neer om als de dooi komt te…

Hier in voorspelde stilte ben ik draagmoeder en tegenlicht gelijk langs een alfabet vol zoenlippen vaar ik mij een lege boot naar de stille oevers lees ik jouw gedachten zwemmend naar dat eiland zwijgend in het weiland dansen mijn benen onder mijn mindere ik zie ik het zwijgen door verandering ben jij een plaatje op de…

haar ogen zijn argwanend geworden eens over haar stoep de straat op is het gewichtloos zweven in een chaos het lijf doet maar wat meestromen of stilstaan het maakt niet uit wat gedaan is is gedaan boodschappen vandaag ze herinnert zich vaag hoe het vroeger was de voeten op de grond nu vertrouwt ze enkel nog bomen…

als mijn linkerhand met al zijn waaierlijnen mijn rechter was kwam ik nergens op dit pad zou ik in dubio verdwijnen maar de linker mag niet kiezen mijn rechterhand bepaalt hij toomt de creativiteit waarin links mij zou verliezen twee zijden heeft mijn zicht in aanleg zo verscheiden rechts direct en doelgericht de linker zou ‘t verbeiden…

ieder kind een eigen kamer elk vertrek heeft zijn tv meer apart en minder samen geen gesprek, steeds vaker nee het ego krijgt nu alle space eerst jijzelf, je pakt je kans het leven is toch slechts een race een sprong vanaf de hoogste schans zelfs de Kerst staat in dat teken van jouw voorkeur en gemak niets en niemand wordt bekeken…