herken het maar al te goed vooral uit films waarin ik niet meespeelde herken het dolen wel door de mist al dacht ik vaak: heb me vergist het kan niet waar zijn maar herfsttijd staat voor alles vaak door vocht en kilte of luchtdruk tegenelkaar slapeloosheid die dan overvalt vertel mij maar niks over gekleurde bladeren: ik heb er wat…

Welja. Het is er herfst voor. De boom en het raam ervoor. De boom die eerst alleen van uitbundigheid wilde weten (toch stil) en almaar vogeltjes toeliet en bladeren vouwde, als wilde hij tot in de hemel komen, waarvan ik al wist: in de hemel komt men niet zomaar, niet op een doordeweekse dag, tenminste is nu als ik ben, achter het raam…

Herfst Het gebladerte is hopeloos zwak. Het licht is een zwak schijnsel der liefde. Vergankelijk rood moes valt van de vermoeide takken zonder lust tot leven uit hun zelf. Sterrenstond komt weldra op. Vergankelijk geel en rood en zwart geraapt gebladerte. Het heeft geen zin meer voor hen te leven aan vermoeide tak en stam. Herfst is lijden…

Bloedrode beuken pronken met toch ergens iets verdrietigs hoorbaar als hun vruchten onverstoorbaar en gestaag weer op de bodem vallen…

Zaai de paddenstoelen in mijn herfstig hart als ik naar onbekende oorden reis, verstrooi mij in de sporen van de golven van een bloemen oceaan en zal ontwaken voor het naderende einde, laat mij zwarte aarde eten indien ik in de armen stijg van een argeloze orkaan, die mij aan de geparelde zwijnen voert als aandenken wat voor…

Het verkeer heeft hinder van je, de kinderen spelen, de wind giert en het wordt fris, ik weet het net als iedereen, het is herfst, met prachtige kleuren, aparte geuren, regenbuien en herfststormen, het verkeer heeft hinder van je, maar ik vind je geweldig, dus waai maar, laat maar vallen dat water, laat maar dwarrelen die blaadjes kom maar…

Pril in de herfst Nu, begin van dit seizoen Zie ik heel fraaie bloemen in hun fleur rijke doen Dieper van kleur krijg ik ze op de lens Net voor de bonte avond beleef ik het intens Zo is het een feest om met het hof van heden die kleurrijke gaarde vol bewondering te betreden…

Laat het sluieren in lange gangen waarin de jonge herfst uitgestrekt de dag begroet Laat het fluisteren op jouw gezicht dat onze onschuld droomt na een liefdevolle nacht Laat het vieren in het luchtledig of verwaaien waar de horizon de branding kust Tegenlicht dat de lanen siert, dat zo vredig rust op een verregende Aarde Het schetst…

De kabouters moeten weer aan de dagelijkse arbeid. Met hamers, houwelen en pikhouwelen in de onderaardse gang. Voor robijnen, smaragden, kolen en steenkolen. Voor opbouw, volk en vaderland. Het weer wordt bar. Zwavelstokken vallen uit de hemel lijkt mij. Het water gaat harder stromen. Vet wordt verzameld. De beren zoeken hun hol weer op.…

Onstuimigheid is in het vallen van het blad is weer begonnen de wind veegt over het land hardnekkig klapperen vaandels en vlaggen er drijven bladeren als tollen het tempeest ik zet mij schrap het wordt een feest…

o Perenboom, belaên met al goudgeelwe blaên, oktoberziek en treurig, de winter is 't, die naast, en 't al het land uit blaast dat groeizaam is en geurig! Nog onlangs stond gij daar, o schone perelaar, één witte wolke blommen, die 't weerd was om te zien, en die naar u de biên van verre en na deed kommen. De zomer ging voorbij, en…

het blijft steeds nerveus rondtollen onder een tak éen herfstblaadje, dat schijnbaar los in de lucht hangt vlagen wind zwiepen het oranje blad heen en weer wat zou de spin bewogen hebben voor het maken van die draad? op een ochtend ligt het opeens bij al zijn andere broertjes…

Er liggen lange strepen in de lucht Van donker-grijs, de zon verbergt haar schijn; De heuveltop, gehuld in ’t mistgordijn Staat als een reuzenschim, ver weggevlucht. De wind kreunt met een lang-gerekte zucht, Als deed het machtige ademen hem pijn, Gedoken zit het stomme vogelijn, En ’t laatste broze bloempje trilt geducht. Dof daalt de grauwte…

ganzen klonteren weer samen bomen raken stilaan in de rui spinnen weven glinsterende parels tussen kleurend lover een vlinder dwarrelt nog laat de zomer uit net als ik weer gedompeld in wazig geslonken najaarslicht…

Na de winter Ontdooid door de eerste zonnestralen Zij kwamen in het voorjaar nieuwsgierig om zich heen kijkend Zagen de bloesem al bloeien voelen zich zelf nog klein Doen hun best om te groeien Ze hangen teer Hun knopjes aan de tak en stammen De zon geeft ze licht en warmte De wind komt ze zacht kammen De bloesem duurt kort In…

Ritme in het bestaan van de natuur is van alle tijden uitgedrukt in jaargetijden Als de zomer is voltooid daalt haar leven af is de natuur ter afscheid in herfstkleuren getooid Laat vallen wat haar lief is maar zal in de lente weer tot leven komen!…

overvloedig de oogst van melk en honing jij bent de koning op mijn kasteel verfijnd zijn de feesten exquis het gebraad in elegante dansen blijft hoofsheid paraat maar in de kerkers schreeuwt het geboefte rammelen de kettingen in vochtige kou dronkaards en schelmen die mensen bedwelmen gespuis van het minste allooi vindt ook hier…

het kleurige van de zomer de boterzachte bloemen een nesteling in het groen het onverwachtse gekwinkeleer in het riet van een karekiet ons schommelbootje jouw armen, de delende rust hoe je mij kust de saprijpe belofte van opgezwollen bramen langs een weiderand de tekening van de regenboog na het verkwikkende buitje haar aanraking…

De verandering kwam niet geheel onverwachts, een maskerade in gedoodverfde kleuren verschenen door schaarste in het verschiet bladeren gehuld in geleefde geuren, nog onbekommerd warm uitgedragen in ondraaglijke lichtheid van het bestaan, beroeren stralen deinende kruinen de top van de kleurenpracht bereikt het uitzicht verbluffend.. een…

Ik duik weer in de herfst, dat is mijn heerlijkheid. Het is niet triest of weemoedig, maar ik geniet van het schrale zonnetje en van de schrale wind, die de bladeren doet ritselen en ruisen, mijn stemming kan niet meer vergruizen.…