(de bedelstafloner Rubus skriet: ‘de goden zouden wel ’n onsje minder mogen ze maken te vaak paardensprongen als vallen voor ontzagwekkendheid’) Rubus ’n god verbruikt z’n zet, hij zinspeelt op jouw fout en ’t is nog steeds zo dat zijn zet de status quo behoudt Kultus ’n god is voor ’n potje schaakmatten te laf en afwachtend te noemen wit…

Ik zag de kleuren van het leven in de tijd veranderen, al was niets ooit zwart-wit; wat zich voor mijn ogen volbracht kan niet slechts gebracht, als men zich aan geschiedvervalsing niet wil branden, als weldoordachte esthetiek worden; het bewijs voor wat zich afspeelde [hier wordt gehint op de waarheid] in ieder afzonderlijk, of in elkaar…

atomen zijn als letters waarmee alles is gezegd in codes geschreven geen onsterfelijkheid geen ziel de dood is nihil onze waarneming is feilbaar liefde overgewaardeerd er is geen godheid maar atoomleer ‘Athena, plaga venit, de plaag komt!’…

Wat is poëzie zonder de wind en de regen en de zon waarin alles weer droogt? hier is alleen het betonnen licht van een lege kelder…

Zou ik je hier ter plekke deelgenoot gaan maken van mijn stream of consciousness dan zou eenieder denken - more or less dat is toch William James, niet Sophokles bewustzijnsstroom als panta rhei der geest die was er voor de Grieken al geweest maar die zijn drie millennia al dood... tenzij je iets inhoudelijks wilt melden van bacchus…

nooit wenste ik deze lucht te verlaten een zilte zucht jouw zoute haren weer en wind zullen niet bedaren maar voor ik wereldwaarts ga laat ons nog één keer de beloftes waardevolle betuigingen en verklaringen herhalen want ogenschijnlijk onaangedaan besef ik toch de kracht van aantrekking en de macht ik om wie hij lacht zacht waren…

al die goden stijgen soms naar alle honderd koppen tegelijk en dat alleen om ’n stel nimfen te helpen bij ’t kwijten van hun taak de delicieuze onsterfelijkheid onbereikbaar te houden voor gewone stervelingen en andere sneue godelingen die zo nu en dan rondjagen in mytherse verhalen of sagen Herakles moest helemaal uit Almelo komen…

hij staart in het duister waakzaamheid bezaait zijn hart als hij aan zijn zielsverwant denkt het is nacht, wandelend met zijn gedachten schopt hij een steen opzij, staat stil terwijl gedachten zijn gesloten ogen passeren hij is de buitenstaander die temidden van de waanzin angst en onrust van zijn metgezel bespeurt vindt diens bevreesde…

laten we beginnen in de takkeherrietijd die snoeihard nasuist en de nu verguisde millennianachten geleden stofwolkfeesten op industrieterreinen in dit logistiekland (4) de snelheid vloog rap door de grootneuzen verstopt als de hoekjes van de zware mist waarneembaar in flitsen van zilver en gloed voorgoed door de gesloten oogleden heen (8) de…

Terwijl donkere wolken voor de maan schuiven houdt het duister een man gevangen Tussen talmen en vergelden verliest hij zichzelf in diepgewortelde pijn twijfel en wraak woelen Tussen nacht en ochtendlicht drijft droefenis hem tot waanzin rouw is angstaanjagend Zozeer onbuigzamer dan razernij sterft hij of kijkt hij het…

De zon spreekt tot ons met licht, waar de bloem geur en kleur belijdt en de hemel met sneeuw en regen dicht. In de tempel van ’s Werelds heiligheid huist een drang, ontembaar, onstilbaar, de stomheid der dingen te doorbreken; om in woord, kleur, klank en gebaar het geheim van het Zijn uit te spreken. Schoonheid wil uit vele bronnen stromen,…

Soms tikt een gedicht op het raam Ik sta op en laat hem erin Een enkele keer heeft dat geen zin Ik voed hem en geef hem een naam Maar soms denk ik: ach laat maar staan Al regent het nog zo hard Vandaag ben ik boe en geen bard Hij mag naar een ander toe gaan. Dat doet hij dan ook na een tijd Hij vliegt mijn gezichtsveld uit En meteen daarop…

Verse Lauwerblaadjes om de hoofden van Neêrlands dichterhelden - Is men met ontroerde schreden In der muzen hof getreden, Vol van wijding, zoals ik - In dat heilig ogenblik, Dan is zeker de eerste plicht, Die ons vol gemoed verlicht, Hen, die daar in glorie tronen, Lang erkende muzenzonen, Uitgelezen dichterschaar, Zeet'lend om het…

geslagen in ’t triootje heksenbollen als toverbrouwsels in ’n beslagkom kreeg hij zijn ronkende plagen niet door die keeltjes gedouwd er werd vlijtig gestookt tot de stoom zou opstijgen van de doorgekookte wrevel [zes tepels die rijzen in zijn verbeelding] zijn hoorns trilden door de overvloed van zijn natuur zijn jagende vingers…

Het eerste Boek werd uitgegeven Met teksten over het leven Tientallen tot honderden exemplaren werden er verkocht Het leven was zwaar Dus was het een lange tocht De 40 Gedichten van Danny van Strien De tweede druk moet als Boekenschrijver komen Desnoods in Eigen Beheer Want het leven is niet eerlijk En het leven doet zeer…

Zoals je loopt, door de kamer uit het bed naar de tafel met de kam, zal geen regel ooit lopen. Zoals je praat, met je tanden in mijn mond en je oren om mijn tong, zal geen pen ooit praten Zoals je zwijgt, met je bloed in mijn rug door je ogen in mijn hals, zal geen poëzie ooit zwijgen -------------------------------------…

Waarin verschillen toch profeten en poëten? Het onderscheid is klein, doch duidelijk, te weten De eersten zeggen waar van hetgeen men nog verwacht, De tweeden liegen van hetgeen al is volbracht. ---------------------------------------------------------- uit: Over-Ysselsche sangen en dichten (1630)…

Ik ben een dichter en der Schoonheid zoon. Alles wat schoon is, is me een vreugd altijd. Mijn hart is menslijk, maar of 'k lach of lijd, Mijn lachen en mijn leed zijn beide schoon. Ik heb de macht dat ik wat schoon is toon Aan andren, door de taal die ik belijd, Zodat wie leest bedroefd wordt of verblijd, Maar zich bedroevend vreugd smaakt…

Een bladvulling wilt gij gaan schrijven, Hier voor dit slecht gevulde blad?... Och, – ’k zou het maar wit laten blijven! Daar wordt genoeg papier beklad.…

Daar weet geen één de stille troost, Die door m'n kale kamer bloost, ‘t En is geen zonlicht van de Oost, ‘t En is geen lief dat kust en koost... Het is een oude beeltenis Van hem, die schoon van eenvoud is en prachtig droeg z'n droefenis... Gezelle... m'n goede Gezelle! Daar, op uw voorhoofd staat geprint Het lijden van een mensenkind,…