een ieder moet zijn stervensreis voltooien zwaarmoedig reikhalzend of angstig voor die aankomende dood Jezus troost ons allen straks veilig in zijn hemelse armen en heilige Schoot MAAR de ene mens gelooft in een schitterende nieuwe wereld de ander in niemendal echt Jezus leeft DAAR hier op aarde geboren in Bethlehem…

Nu kan ik rustig leven de doodspil is in huis!!!…

Arm moedertje is zo allenig, Arm moedertje is zo bedroefd, De Vader, Die zij dankte, Heeft haar zo zwaar beproefd. Zij staart in ’t verlatene wiegje, Op ’t speelgoed nog zwervend in ’t rond; Daar ligt zijn popje; zij kust het Met bleekbestorven mond. Haar armen zijn ledig, zo ledig! Weg, al haar levenslust! Haar huis is…

Als sterren konden praten, ze zouden zeggen het is gelukt. Want elke ster daar aan de hemel, is een zieltje dat werd geplukt. Het zijn de kleine vlinders, onze dierbare aan de wand. Het zijn de stralende lichtjes, van dat verre vreemde land. Als sterren konden praten, ze zouden zeggen slaap jij nu maar gerust. Om ons hoef jij niet…

Zij bezag de wereld vooral op haar rug soms lag zij langer vaak ging het vlug De klant was koning zijn wil haar heilig standjes voorspelbaar maar zelden veilig Zij had haar dromen verdiende haar brood zij was maar een hoer en nu is zij dood…

Zet stil die klokken. Telefoon eruit. Verbied de honden hun banaal geluid. Sluit de piano's, roep met stille trom de laatste tocht van deze dode om. Laat een klein vliegtuig boven 't avondrood de witte boodschap krassen: Hij is Dood. Doe crêpepapier om elke duivenkraag en hul de landmacht in het zwart, vandaag. Hij was mijn Noord, mijn…

Het huis ruikt naar jou Iedere kamer een eigen geur De spullen ruim ik op Terwijl ik de lucht inadem Die jij decennia lang geademd hebt Met ons en met je grote liefde Daarna vele jaren alleen Dapper strijdend totdat je adem stopte De kopjes en de glazen Waar gaan ze heen Een nieuw leven tegemoet Bij een ander Mijn handen ruiken…

Slechts een slaaf der lusten schildert U zo vreselijk en wreed! Hij die gans verlaagd, verwilderd, Van geen angst of tranen weet. Mild en vriendlijk komt gij tegen ’t Bloedend hart – o dood! hoe streelt Arme strijdren, op hun wegen, Menigmaal, uw vreselijk beeld! Gij voert hen, in stiller streken. Hier gaan ze onder ’t kruis gebukt, Hier…

Als een vlinder ben jij weggevlogen, om misschien nooit meer naar mij terug te komen. Zie je nog als een betovering staan, hoor je nog liefdevol pratend naast mij gaan. Jij mijn licht steeds in het donker, ik mis je en jouw troostende schouder. Waarom vliegen vlinders eigenlijk weg?, ik heb het nooit begrepen. Heb voor mijn verloren vlinder…

in wit gesponnen ochtendlicht zweefden twee vrienden voorbij zomerlicht speelde door hun wilde haren er was het onhoorbare droeve koeren van duiven droomde je toen een vogel zijn vleugels spreidde? jou meenam in zijn vogelvlucht toen je ogen naar binnen keerden en braken alsof je droomde? een schreeuw uit duizend kelen in…

een nieuw boek wordt geopend het nieuwe leven begint de eerste bladzijden worden beschreven daar waar de bepaling van het leven begint de hoofdstukken die volgen geven richting aan de levenszin hoe het boek zal eindigen bepaalt de zingeving van het begin…

Zo lang tot stof versloft mijn rouw om jou zo als een goed te gauw gelezen boek dat afgemeten in de kast of zo maar ergens in een hoek verstoft. Vergeten tranen in ’t vergiet verdoft, verdoofd, versleten het verdriet je bloed, de lust, de last. En zo wordt alles grauw om jou gesust, verleden. Dof.…

Ik wilde er voor je zijn Maar jij was er voor mij Ik wilde jouw levende engel zijn Maar jij was de mijne Ik wilde me voor je opofferen Maar jij offerde je voor mij Ik wilde de hemel voor je plukken Maar de hemel die gaf jij…

Hoe is het te gaan Een flits, nauwelijks beseffend dat je er ooit bent geweest, ijlend In vliedende memorie verdwijnend? Joggend vervoerde je vorm je toen een hartstilstand plots je leven stopte Op een boogscheut van je pensioen alsnog verzoend met eeuwige rust? Stokoud de laatste adem uitblazend Dankbaar in een laatste roes glijdend…

De dood slaat diepe gaten en doet onnoemelijk veel pijn. De dood slaat diepe gaten: alles wat je los moet laten verdwijnt in een zwart ravijn waar alleen verdriet en leegte zijn. De dood slaat diepe gaten. Het leven neemt ruimte om te dansen en moet daar vaak voor snoeien. Het leven neemt ruimte om te dansen: een nieuwe ronde met nieuwe…

Nog één keer bellen Nog één keer welteruste Nog één keer goedemorgen Nog één keer Om al die andere keren Die ik zo mis Ik bel nog één keer Welteruste Rust zacht…

kindlief jij hebt geleden maar nu veilig in het hemels eeuwig kinderhuis op aarde is enorm verdriet moge de engelen hen troosten thuis zegen voor de veteranen de begeleidende agent moest maar die vreselijke tocht gaan naast de eventuele dader het arme slachtoffertje lag daar lieve kinderen blijf bij het buitenspelen…

vannacht hebben we gelopen in de diepblauwe nacht donkere tinten omringden je gezicht de ruimte was oneindig we konden ons niet hechten aan de verdwenen grond er was angst er was verlangen groter dan we zelf konden zijn in het felle gele licht ben ik ontwaakt ik was opnieuw alleen…

Hij stierf niet zo bijzonder, heel gewoon. We maakten nog een paar mislukte grappen waarna ik zei dat ik weer op moest stappen, en ’s nachts om vijf uur ging de telefoon. Hij was aan ’t einde zo ontzettend licht nadat zijn bij elkaar gerookte kanker hem uitgedund had, elke week wat slanker. Maar zwaarte meet men niet aan het gewicht. Dat…

Hun kind was dood, hun liefdepand; - Ik ging tot hen, het hart vol rouwe, En drukte stom de man de hand, Maar dorst niet opzien naar de vrouwe. Hij wendde ’t aanzicht van mij heen, En weende lang en overvloedig; - ‘Ik kan u niet vertroosten, neen, Maar wees toch redelijk en moedig! Uw kindje is nu bij de Heer’… ‘Ja’, zei de vader, ‘maar…