tikt onverminderd door niet even staat hij stil nu jij ons ontvallen bent veel te vroeg in de bloei van jouw leven omringt door liefde …. en de tijd tikt onverminderd voort…

Ik voel zo veel echte levendigheid nu ik vandaag zo stil sta bij de doden die Tante Gery (94) zijn voorgegaan morgen ga ik mee om haar te begraven en te danken in een dienst voor haar leven waar ik een hartenkreet mag voordragen dankbaar ben ik daarvoor, gewoon dankbaar omdat ik nog midden in het leven (67) sta waar de dood zo’n onlosmakelijk…

Ze had flink gehuild menige traan geplengd de laatste dagen nu lag ze bijna languit op straat bij Mika, mijn 3 jarige bruine labrador 'n glimlach veroverde haar gezicht ze aaide hem en hij kwispelde met z'n staart ik zag het aan en sprak haar aan: "lief he" sprak ik en zij zei: "Ja heel lief" ze vervolgde: "Dit is ook mijn eerste…

toen de zee de boot zonder mast voor even nog zeilloos spartelen liet toen de zee zich bedacht en jou achter een muur van water aan het zicht onttrok toen de zee de vermoorde onschuld speelde toen balde plots een diepe rouw in mij samen…

De wilgen delen schouderklopjes uit Zij willen helpen mijn verlies te dragen Je beeltenis begint wat te vervagen Ik laat die los, als ik mijn ogen sluit Zie ik je voor me in een wit gewaad Bevrijd van alle ongemak en zorgen Je voelt je in Gods Heerlijkheid geborgen Of iets wat daarop lijkt en echt bestaat Je toont me waar de mens in overgaat…

nu jij hoger dan hoger bent in de oneindigheid van de horizon kijk jij vanaf de overkanten tijd naar het schitterende vergezicht van wat jij ons in liefde erven laat dat alles is verbonden aan herinnering waarlangs wij blijvend wandelen mogen in de stilte van de tijd koesterend wat jij ons van harte bent geworden de man vader en opa die…

""Ik wil nu je overleden bent nog een nacht met je slapen diep innig verbonden slapen maar zonder koeling gewoon in de warmte van onze liefde voor elkaar welke nu gaanderweg ontbonden wordt je mag gerust gaan stinken, ruiken want die poepies, scheetjes van je die harde maar vooral die zachte die het meest stinken die zal ik…

Iemand met wie het goed kon vinden, wenste aan zijn sterfbed mijn aanwezigheid. We waren, weliswaar, niet echt dikke vrinden: Ik ging erheen, maar eigenlijk had ik geen tijd. Wanneer een beste kerel bij zijn verscheiden, je verzoekt hem in zijn laatste uur bij te staan, wordt het pijnlijk om dat doodsbed te mijden en krijg je later spijt dat…

Je verzorgt een, het graf een marmeren steen de zomerse plantjes de vaas met bloemen je pimpt het op niet de lijk-kist niet het lichaams-lijk dat is afgelegd dat is begraven dat vergaat maar je borgt de overledene de herinnering aan jullie leven aan zijn of haar geest aan fysiek met hem, haar aan de mens die je liefhad of heel erg…

Theedoeken van tante Henriette hangen aan de lijn de wind blaast ze op tot ballonnen maar tante kan ze niet meer er vanaf halen de diepste slaap is komen neerdalen dus blijft de heleboel maar hangen geen kopje meer gedroogd door die frêle handen geen stukje cake meer bij de koffie de wind blaast herinneringen weg.…

Berusting zucht uit de geur van vers gedolven aarde, houdt het verstilde hart omhoog, onophoudelijk stroomt bloed door de navelstreng van onze kindertijd, gedragen door een fakkel van verdriet als lopend vuur in een kinderhand ontstak, blijft gloeien in de as, wind en regen, daar zijn schuilplaats vindt, pijnlijk lang verzwegen…

Geestelijk ga ik op tot Gods altaren lichamelijk ga ik tot het gaatje ja het gaatje en geen gat geen begrafenis ook geen crematie mezelf composteren is het nieuwe afscheid in dat afscheid zit vooral een nieuw begin en ik verbeeldt me op christelijke basis dat de woestijn zal bloeien als een roos die verse roos is gecomposteerd met mijn…

misschien liet je het verlangen los was je alle angsten voorbij zochten je voeten naar vloeibare uitgerekte uren leidde iets je misschien naar de vertraagde tijd waarin alles langzaam maar zeker wegdrijft van het land stuurde de god van de dood zijn gezant misschien die je zag noch hoorde die jou dichtsloeg als…

Het was een makkie bij de levenseindekliniek het euthanasieverzoek werd direct ingewilligd ze zouden morgen langs komen om 12 uur exact dan zou ik uit mijn levenslijden verlost worden ondraaglijk lijden een heel lang leven lang aantoonbaar via christelijke hetero familie invoelbaar consulterend door artsen, psychologen Jean Fermate zou en…

dag mevrouw, dag meneer heeft u het al gehoord er is hier een vrouw overleden wellicht is ze uitgegleden nee, ze is zeker niet vermoord dag mevrouw, dag meneer weet u toevallig haar naam hoe bijzonder zij was waar ze van hield, welke boeken zij las had zij vrienden of was ze eenzaam dag mevrouw, dag meneer heeft u het al vernomen een…

langzaam sijpelt dagelijkse sleur uit zinnen zonder punt oren in het boek kleuren dieper ondanks zonlicht dat door vale gordijnen naar binnen wil gluren ongeopende vraagstukken liggen her en der in vergeten stapels zij verbloemen inzicht, dat ooit daar was, maar nu verloren is gewaaid vertwijfeling kreeg ruim baan zo koos je…

Op dagen dat de zon weer eens weigert te schijnen omdat de mist te dicht is steek ik ter verlichting een kaarsje aan en denk aan jou Als jij in maanloze nachten de slaap weer vervangt brand ik in gedachten een kaarsje voor jou tot je uiteindelijk mijn dromen verlicht…

Nu weet ik wat ik wil met mijn laatste wil ik wil gecomposteerd worden na mijn overlijden en dan als mest de aarde dienen ik dien de wetenschap al door mijn hersenen te hebben gedoneerd aan het Nederlands Herseninstituut dat ze veel mogen ontdekken, leren of niet maar het restantlichaam van Krediet, dat krijgen ze niet en dat overblijfsel…

Toen ik jouw klokje in stilte hoorde tikken Besefte ik nog niet Dat het de aardse tijd weg tikte Die wij nog samen hadden te beleven Jij bent nu allang verdwenen Jouw klokje staat als een herinnering Hoog op de kast Steeds als ik het weer hoor tikken Weet ik met het diepste weten Dat jij daar ergens op mij wacht En mij niet bent vergeten…

Als een blaadje dat zich vastklampt aan de tak om niet te vallen en waaraan de wind vraagt: “Blad, wat is het dat je niet kunt laten gaan. Waarover wil je de controle houden. Hoeveel regendruppels tel je voor je meewilt met de stroom. Zeg me blad, wat is het dat jou tegenhoudt van deinen op de kracht van dragen.” Het blaadje antwoordt…