Dichters gunnen elkaar het laatste woord uiteindelijk een toekomst, achter hun begrenzing buiten de dictionaire en de taalgrens om, een eigen punt te maken als inktmop voor hij werd gemorst inkt gedoopt in korsten brood de kruimels waarmee het spoor van licht verduisterd waaraan de papegaaien zijn verwend wat de ruimte van…

in deze uitgestrekte vlakte waar tekens onbekommerd door het luchtruim zweven waar de woestijnwind ze tenslotte op de knieën dwingt en de hitte hun onbeduidendheid tot een vesting samensmelt het is daar in die eindeloze vlakte waar het ongeletterde net zo lang op de poorten beukt tot het verborgene zich ontpoppen kan tot uitgesproken…

De klinker en de medeklinker zijn De weke onderbuik en het korset Dichter is hij die, schijnbaar zonder pijn, Het vormeloze in de steigers zet. Zijn woorden, corpulent of slank van lijn, Verenigen zich vloeiend tot couplet. De moeiteloosheid, niet het rookgordijn, Is zijn geheim. Met taal gaat hij naar bed. De taal, van A tot Z, is zijn…

Ik ben te veel een mens geweest, Een mens, die gilde en klaagde en schreide, Die dronk zijn glas en vierde feest En diep-gevoelde dingen zeide. Nú ben ‘k een delicaat artiest, Verliefde van zijn fantasieën, Maar die zich ’t allerliefst verliest In zijn kokette melancholieën… Melancholie-om wie? om wat?… Ik weet niets meer, kan niets meer…

Dof violet is ’t west en paarsig grijs. Nog wandel ‘k door het zwaar berijpte gras, En hoor naast me op de vaart het fijn gekras Van schaatsen over ’t hol rinkelend ijs: Ik heb ’t gevoel, of ‘k op ’t bevroren glas Cirklend, zwevend, zwenkend op kunst’ge wijs, Met ’t buigend bovenlichaam daal en rijs: ’t is in mijn rug, of ‘k zelf op schaatsen…

Grouwe gebauwen, louwe thee, holadio, holadié, word je broer dominee? Heel gemakkelijk, zo’n dictee. Jan vermeid het komietee, holadio, holadié, en de mijd bleikt heel tevre, wat gemakkelijk, zo’n dictee. Heremejee... ik heb een twee. A-u, o-u, a-u-w, o-u-w of dubbel ee, word je broer moet met dt, wat een smerig rot-dictee…

Met Os Huis ezel begon het In de stal van het grote huis De kamer zat vol familie Het was er warm, met mama en de tantes die alles weten van bevallingen, ook de mannen bleven op en dronken op de nieuwe koning, zijn bedje van vachten in een voerbak stond naast me Na het paasfeest in de hoofdstad moesten we gaan, het nieuws van onze zoon…

de dichter staat op met een hoofd als een uitgeplugde bluesgitaar de dichter drinkt een koffie met een scheutje wanhoop de dichter smeert een boterham met hinkende regels de dichter rookt een sigaret met inspiratie, in het park met de betekenisvolle beelden de dichter graaft diep en vindt slechts onbetaalde rekeningen de dichter schrijft zinnen…

Als schrijvers list in een verkwist avontuur, waarvan de uitkomst niet zomaar werd gedoogd, verhult als onbekende bron, ween niet als een heldere stem van de morgen nog niet geklonken heeft, tot het spinnend schrijverswiel wordt opgestart, onbezonnen in het zingen van tijd hem trouw en dierbaar was. Slijp mijn nachten met…

Als schrijvers list in een verkwist avontuur waarvan de uitkomst niet zomaar werd gedoogd, verhult de onbekende bron, ween dan als de heldere stem van de morgen nog niet geklonken heeft, tot het spinnend schrijverswiel wordt opgestart, onbezonnen in het zingen van een tijd hem trouw en dierbaar was. Slijp mijn nachten met…

Geprezen zij het goede woord, maar kan het beste woord niet overtreffen dat naadloos past bij wat geschreven staat. Het klein verschil verhult dus levensgroot wat u, tot meester van het woord kan maken indien dit hoog bij u in 't vaandel staat..…

Zoals het is: zo, zo wil het gezegd zijn. U begrijpt: dat het niet anders is. Dat zou een ondraaglijke schande zijn die bovendien elke noodzaak ontbeert. We laden onze zinnen, leggen aan. gaan in mogelijk genot ten onder. Op afstand, zo is beschikt, zullen wij onze karige daden beschouwen, erom lachen, misschien huilen, nooit aangesproken…

Ik werd al aardig knap, want 'k leerde frans. Blij was 'k! Als je dat kende, ja, dan was je Een eind op streek, begreep ik, want dan las je Verne in 't oorspronk'lijke en Aimard's romans. Maar moeilijk! h al dad'lijk was daar hache; En dans was zonder s, met s le sens; Du fils - des zoons; maar de l'homme - des mans; En die vervoeging…

Refrein met een geur op papier, ongeletterd als de stilte wordt gedaagd en spreekt, het zwijgt als het daarom wordt gevraagd. Het is doodstil als men het hoort, het vallen van het kroonblad op de contouren in het malse gras wat zich op richt na de daad, die intens stil en toch zo levend was. Stilheid die de dorst zal stillen linde…

een letter alleen op de wereld is niets meer dan een letter ik wacht misschien is het smachten naar een ingreep van buiten allez poëten versmelt me met mijn lotgenoten las ons tot een geheel Remi bleef ook niet alleen…

De dood is een omhelzing van de wind, ook voor een pad waarvan op zijn tocht, waarvan de vleugels zijn vergaan als plant, geëtst in steen, een zwart altaar waarvan in ‘natura ‘ niets in verval is geraakt. Zijn aard en meesterschap door tijd de imperfectie heeft doorstaan, blijft hij dichterlijk bij de aarde, teugels van de…

Weinig lukt het nu te schrijven op een verantwoorde wijze, dat woorden klaar en helder, ijkpunt van de taal, vrij kunnen ademen, uit de kraamkamer van de cultuur, lokmiddel van elk gedicht, maar deuren op een kier, slaan ook dicht. In onschuld slapen ze als rozen, dromen richten zich op in een vage moraal, als iets onbestaanbaar, ik…

Ik ken de woorden alleen van horen zeggen. Zij zijn mij verwant als de neven in Finland die brede schouders hebben, kalme ogen, waarin geruisloos bomen groeien, sleden rijden. Ik denk aan hen in brieven vol rivieren, wit hout stroomafwaarts, vol van sneeuw en liefde. Omdat zij eenzaam zijn en onbereikbaar als woorden. -------------------…

ô Welkom, schone Dageraad, Die uit een gulden kamer gaat, Met glans van held're stralen; 'k Ontsluit mijn venster voor uw licht, Om met een vrolijk aangezicht U minnelijk in te halen. Gij wacht niet als ik open doe, Maar dringt ten eerste mild'lijk toe; Ja, eer ik kom t'ontsluiten, En nog in 't nare duister zij, Zo staat en wacht gij…

hou de ogen dicht betreed paden en blader het bos verzand in duinen dicht letters toe aan het wit en stijg boven taal uit…