Kwakte kleurrijk woorden op papier als schilderijen van Karel Appel flatsj klotsj klatjs flotsj beginnend met een hele lange zin gevolgd door een kort woord is een luipaard wel een lui paard is er wel logica- geen idee- dus niet Alles verscheurd en verbrand begin ik maar opnieuw ben ik nu ongerijmd wel nee slechts verfijnd dat rijmt…

Ik dacht vanmorgen een heel mooie gedachte in mijn hoofd te hebben. Maar, helaas, ze verzwond voor ik haar in klanken kon vastleggen. Het maakt me razend en moedeloos steeds weer te ervaren dat de afstand tussen hersens en strottenhoofd zo groot is.…

Een beetje spelen met de woorden en zinnen Blij word je ervan…

De winterwind rukt aan de ketting van zijn muze waarin de toon veranderd lief en leed in ieders voortschrijdend verhaal, boreling die zich voedt aan de navelstreng van het alfabet de couveuse van de moraal en ik meer te biechten heb dan schrijven kan de toekomst wordt op elk moment gedrukt op de onmetelijke borsten van het…

‘A long and winding road to nowhere in particular’ (Zoro Feigl) Dichten is met een klein lampje of zelfs een magere kaarslantaarn De donkere tuin in gaan en zoeken naar Een lang geleden verloren herinnering Zelfs de zaak waarnaar je zoekt is vaag, onklaar Een raadsel, een enigma, een open vraag Misschien een briefje, misschien een liefje…

Groet me deze morgen want ik houd lente nog even verborgen Groet me deze middag want ik lach om winter... die uit zal blijven vorst.... die niet toekomt aan regeren.…

Verscheur het behang van taal Sloop het bastion van spraak Splijt elk woord met de moker open Het gaat allemaal om wat er onder de bodem groeit en beweegt, bedacht ik vannacht Leer van de stotteraar spreken Het weten vergeten Ga de mist in Zie je me nog? Het laatste woord ziel Lost lachend zich Op…

Wat je nu zegt verplaatst lucht over een kleine afstand, kleiner naarmate je zachter, haastiger praat: 'Tot waar het weer waait'. Een plek opzij van het kijken. Verwachting loopt naar de rand. Niet te bereiken. ---------------------- uit: ' Raster', 1998.…

We zijn het lot van herkomst of de toekomst in alle vormen of teksten laat beleven in ongeschreven gedichten het licht een andere betekenis geeft we dragen de sleutels die ieder koestert afdruk in de modder van vrijblijvendheid, een drijvend wiel gevoed door eigen speling, misschien door afgunst soms onzichtbaar vaag, gefilterd uit…

Maakt taal je niet blij als je weet dat een lui paard toch geen luipaard is…

Onderschat de diepte van de woordenschat op de lange duur als ik hierin ten onderga, een hopeloze strijd tegen taal en tijd, vertil me aan de bodemloze letterkast, waarin het doel wordt ondermijnd denk ik de waarheid te onderschrijven, zelf ik heb er zovelen, onmogelijk te noemen in getal, om die bij de Muzen in te lijven herschik…

Daar liep ik Daar at ik Daar sliep ik Maar nu niet meer Ben niet gaan zweven Want nog steeds in leven Maar daar was ik Nu ben ik hier…

om iets kort & bondig te verwoorden moet je heel veel weglaten…

spreekt hij klare taal als hij roept voor gesloten vensters mompelend morrelt aan dichte deuren is hij een vreemde eend tussen de klare taal als hij in bijtende woorden krast tegen iemand niemand in het bijzonder ochtendblauwe woorden oker-oranje klanken kleuren het najaar zijn taal hult de winter in roze-grijze tinten…

Liefje, mijn liefste het spijt me heus, ik moet je doden je laat me geen keus. Je bent overbodig een sta-in-de-weg, voor mij onbruikbaar dat snap je toch best? De dode lijn nadert Damocles zwaait, wijst naar de tijd met zijn puntige zwaard. Ik zet harteloos vlug - slechts één haal - een streep door jou, onder ons verhaal.…

ik stimuleer mensen om te dichten let wel zonder verplichten ik laat ze kleine versjes lezen en wat leuke avontuurtjes beleven misschien krijgen ze nu wel zin om te denken aan een goed begin laat de woordjes nu maar komen waarbij ik wegvaar en kan dromen!…

Als we woorden spreken en bewust zijn van de autoriteit, en de invloed en gevolgen, spreken we alleen nog maar woorden van optimisme met integriteit en met hoop voor morgen.…

ik heb woorden gekozen gekleurd en gekalligrafeerd ze diverse vormen gegeven maar nooit kwamen zij tot leven ze uitgesproken met emoties en nuances tal van volumes geprobeerd maar zij wilden niet dansen pas later ben ik met ze meegegaan naar plaatsen waar zij in signaleren zijn ontstaan heb daar voorzichtig hun letters geproefd…

Vertrouwelijke woorden lijken met genegenheid samen te gaan. Een genegenheid, die bouwt op de mysterieuze kracht die de strijdt aanbindt met dat wat met de ongunstige winden lijkt te zijn begaan. Een kracht, die de zekere winnaar kan zijn in een schier ongelijke strijd tegen de open oren pijn. Hoe belangrijk kunnen die vertrouwelijke woorden…

Vaak ben ik beginnen schrijven aan een gedicht dat geen einde had. Ik heb geprobeerd de vreugde te vinden in een woord. Maar de vreugde bleef onvoltooid. Ik heb de droefheid gezocht in een klank. Maar de droefheid verstarde tot grijns. Ik zocht het kind en zijn droom, de vrouw en wat haar dreef, mezelf en mijn verlangen. Maar de klanken…