Dichten is
‘A long and winding road to nowhere in particular’ (Zoro Feigl)
Dichten is met een klein lampje of zelfs een magere kaarslantaarn
De donkere tuin in gaan en zoeken naar
Een lang geleden verloren herinnering
Zelfs de zaak waarnaar je zoekt is vaag, onklaar
Een raadsel, een enigma, een open vraag
Misschien een briefje, misschien een liefje?
Misschien een ooit door mijn vader in zijn jonge jaren
Begraven parel? Een verklonken muziekje?
Een tijdens de oorlog achtergelaten granaat?
Je vindt een naaktslak, een eenzame oorbel,
Een bot van de kat die ik hier ooit had begraven
Een half vergaan elastiekje en een verdroogde pissebed
Je zoekt door in de nacht. Resultaat nul dacht je
Maar je vond de tocht zelf, het speuren
Spint uit eigen beweging een labyrint
Ik vind een draad die me vooruit gaat
Naar de grond waaruit alles ontstond
Het DNA van het wereldgebeuren
Dichten is een poging te spreken over de oorsprong die je vergeten had
... het motto is ontleend aan een kunstwerk van Zoro Feigl bij museum Voorlinden ...
Schrijver: ton delemarre, 27 december 2016Geplaatst in de categorie: taal