Soms blijven gesproken woorden als een echo hangen maar het geschreven woord bezit alles wat er in ons leeft omdat we blijven verlangen naar de schoonheid van het woord dat ons altijd vreugde en vertroosting geeft.…

Zal jij mijn kruiswoordraadsel zijn Geen doorloper, woordzoeker of cryptogram Daarvoor ben ik te tam En het zit vol venijn Ik wil het enigma verklaren Woorden die zich openbaren Puzzelen tot het past Desnoods op de tast Drie letters, twee horizontaal Klaarheid in opgelegde wartaal Angstvallig zoekt mijn pen Met elk woord dat ik ken Moeilijkheidsgraad…

Bestaan vangt aan met woorden ademhalen opdat wat om ons heen is wordt verstaan. Wat is en schijnt laat zich pas gadeslaan als chaos wordt ontbonden door vertalen. Uit nevels breken zich begrippen baan. Maar lichten doen, al naar ze feller stralen, wat hen omringt verdichten. Wij verdwalen dus toch; wat taal omhult doet hij de dampen aan.…

Neen! Neêrland staat zijn taal niet af! Wie God een Neêrlands harte gaf, En zuiver Neêrlands bloed in de ad'ren, Dat bruist voor de eer van 't vaderland, Die zal dit erfgoed van zijn vad'ren Waarderen als een heilig pand. Ja, Neêrlands taal is een trezoor, Welks schatten, met ondoofb're gloor, De nagebuur in de ogen stralen; Waarin…

Het nachtspel gespeeld De ochtend nakende Het machtsspel gedaan Ongekleed dansen mensen Ieder met hun eigen wensen In 't licht van volle maan Thuis wacht dan de roes Die uitgeslapen mag Vrouw heeft geen idee Wellicht zou zij 't begrijpen Dat woorden soms moeten rijpen In de alfabetzee Woordenpotpourri Met letters in veelvoud Scrabb'lend…

schaarse woorden als hoge en dun gewortelde bomen reikend naar de zon het fragiele meebewegen in de wind stromend naar ongekende stormen…

Wat ik op momenten van wellust niet lust (wel lust nietlust wellust nietlust) is repetitieve herhaling.…

mag moet wil zal zullen willen moeten mogen men zal men wil men moet men mag…

doe het toch maar schrijf maar over het leven dan schrijf je vanzelf over angst duisternis verlies en verdriet zoek een heldere toon waarin jij jezelf verstaat graaf het hele leven lang naar de kern het duurt te lang het is te koud om te huilen doe het toch maar schrijf maar over het leven…

In het donker van de nacht, terwijl de stormwind buiten loeit, komen letters aangesneld. Groeperen zich als koorden. Voor en achter of er tussenin. Zo vormen ze woorden, maken zo een mooie zin. Ik volg ze met mijn balpen, zodat ze niet verloren gaan. Luister naar de woorden. Probeer de zin ervan te verstaan. Verwissel hier en daar een klinkertje…

Met ons beide zijn wij zeven, Met ons tienen zeventien. En gij moogt ontelbre keren Ons verdubblen of vermeeren, Altijd zult ge ons zeven zien. Londen, 1796. Willem Bilderdijk (geboren 07 09 1756)…

ik wentel me in je woorden we praten, er is alleen je stem en ik hoorde je denken tussen regels door, zoals ik je ken jij hoort meer dan ik zeg en ik praat weer eens meer dan ik luister hoe of waar we ook de nadruk leggen het eindigt altijd met een glimlach en meer ruimte…

ik zou woorden willen schilderen met de kleuren van de regenboog en zou letters willen laten dansen huppelend naar wachtende zinnen ik zou muziek willen maken met de klanken van de woorden en een taal maken met nieuwe woorden die alle mensen verstaan een taal met woorden over verdraagzaamheid saamhorigheid, begrip en vrede…

O hoeders van het vrije vers & co O dichtvazallen en hun rijmkompanen O allerlaatsten der woordmohikanen O laatste woordenfreaks van het tableau O hofleveranciers van taalbanketten O laatste haagse hopjes parlevinkers O laatste doublespeak en woorduitblinkers O recensenten van de snelsonnetten Als ik zeg kapiteins, denkt u aan kaden Wie…

Zij is de beste dood, die van het zwijgen, nog niet in. Taal hapert aan haar slaap. Noem haar geen boom meer, zwaaiarm, twijgen die ik van tussen het gestamel raap, maar schrijf haar weg naar waar zij thuishoort, in het leeggoed van een woord zoals voortaan. Het touw wil uit haar vlees, en zeg het voort: Ook taal brengt wat wij missen niet…

Ja zelfs Homerus liet wel steekjes vallen Ook mij werden wat missers niet bespaard Ik heb het nog niet eerder aangekaart Maar nu ga ik bazuinen laten schallen Houd op met ieders leesplezier vergallen Taal moet met spoed sacraal worden verklaard Ja zelfs Homerus liet wel steekjes vallen Ook mij werden wat missers niet bespaard Poëten, gij literatuurvazallen…

ik begrijp mijn wereld schrijvende staat dit hier op de goede plek? in mijn hoofd daar buitelt het waaien woorden door elkaar denk ik daardoor weer het volgende: de storm in mij die woedt altijd en zie wagons vol met lettergrepen voor me in sneltreinvaart dit papier op rijden geblazen uit mijn oren met stoom, maar zonder kokend water waar…

op een klein stukje van mijn huid schrijf je het woord elektriciteit met je zachte lange vingers helemaal over me uit je ontdoet me van mijn woorden berooft me strelend van mijn zinnen vonkenregels produceren plots een hart kloppend kabaal metaalmoeheid maakt zich meester van de punten en de komma's ik vouw ze uit tot liggende streepjes…

Let goed op om haar te zien haar te horen: de minimale taal En al wat koppig ongeschreven ongezegd verder leeft achter muren Drijvend op weg naar de dood denkt men: daar zal de haven wel zijn De taal drenkeling klemt zich wenend aan wat ramptoeristen vast Altijd in de hoge vlucht van hoop om betekenis te scheppen Zij graaft voor…

(Groot Dictee der Nederlandse taal 2002) het valt voor reizigers beslist niet mee ze worden vaak sans gêne overvallen door passagiers die met bravoure brallen zij gsm’en luid in de coupé en ook ascetische klavecinisten worden door riedels rauwelijks gestoord laatst is een herrieschopper haast vermoord door stilte eisende avant-gardisten…