kinderen hand in hand in de rij per twee herleeft het verleden het luisteren toen nog naar het wegsterven van stappen in koud betegelde gangen eindeloos in hun lengte van de strengste meesters in de hoek een jongen met zicht op twee muren wat plafond en een stukje vloer nog meer van die fletse tegels het zwart in vierkant gegrijns en…

blikkend terug in verleden kijkend van hoog naar laag zoekend naar de plek waar ik afscheid nam zachtjes voeten losliet, met haren waaiend langs rietpluimen vanuit het licht ooit geboren de wegvormend naar gene zijde…

Je blik is als de onbewolkte hemel In het meest duistere van de nacht Flonkerend en heel erg steriel Als een moderne woning in al zijn pracht Je luistert overdreven naar mijn gezemel Vergeven van emotie en romantiek Op je gezicht staat niet te lezen Deze man is vreselijk oubollig ziek Je groene ogen bevriezen der vissen bloed Denken gebeurt…

De bloem, door gure najaarsvlagen Verschrompeld en verdord en van de steel geslagen, Verrukt het oog niet meer; Maar als de lente naakt, de winterboei verbrekend, En langs het grazig veld de schoonste kleuren tekent Dan rijst zij schoner weer. Zo wisselt alles hier beneden: ’t Verachtelijk slijk, waarin wij vaak met huivring treden, Is dikwijls…

een grindpad slingert langs het lang niet gemaaide gras naar de saillante poorten van het uitgestorven kasteel waarvan de vertrekken verlaten lijken maar slechts wachten op nieuwe stervelingen om weer historie te kunnen schrijven met kaarsen verlichte gangen openbaren gehavende deuren zelfs gesloten reveleren ze de vervlogen geschiedenis…

Vroeger, wat was er vroeger, hoe was het vroeger, wat deed je vroeger, weet je het nog... of het anders was, of het beter was, of je tevredener was, kijk niet terug je leeft nu, maak er wat van!…

Ik weet een simpel liedje, heel klein, maar diep van zin; ik weet een simpel liedje, - mijn smarte weent daarin. Klaagt zoetjes, vedelsnaren! De Lente is lang voorbij, de Zomer is heengevaren, Herfst en Winter nabij… Klaagt zoetjes, vedelsnaren! Al-treurnis is nabij voor mij. Ik weet een simpel liedje, heel klein, maar zo vol smart… Ik…

Daar slaat de bel voor de volgende ronde duisternis stormt uit zijn blauwe hoek, in extase klapt de wolkendonder voor het flitsende voetwerk van de nacht. Daglicht haalt uit, vermoeid en gehavend, de rode handschoenen nèt iets te laag een klap, een draai met rollende ogen en plotseling wordt alles zwart. Stilte valt over de ring, licht…

De tijd zo onbewust voorbij gegaan. Zonder echt bij het leven stil te staan. De tijd heeft zijn sporen nagelaten. Alles geprobeerd, maar niets mocht baten. De tijd waar ben je, waar ben je gebleven ? kom terug tijd, geef het terug mijn leven. De tijd heeft mijn onschuld afgenomen. zal dat wat is gestolen ooit terug komen ? De tijd heeft me geen…

Zelfs hier is de herfst voelbaar ondanks de warmte van het middaguur word ik in de schemering steeds meer gewaar dat er kilte heerst buiten het avondlijke vuur. Van de bergen in het noorden rollen wolken naar het dal waar jij en ik het traag verval beseffen zonder grote woorden. Laten we nog één keer de sintels van het licht met onze adem…

stil, behoedzaam op dit nachtelijk uur andere wezens slapen mijn gedachten eerlijk en puur woorden zo op te rapen een enkel licht gericht op het scherm om vrijuit te schrijven in mijn wereldje waar ik mij over ontferm daar mag ik graag verblijven.…

Snel gaan de jaren. - Vroeger wist ik het niet, Wel in mijn rijpheid. Ik weerhield ze niet. Leed en teleurstelling van al mijn jaren Kwamen met mij in de eenzame tuin hier samen. In ’t midden van een perk sta ik lang stil, De zonneschijn is dun, de wind snerpt kil, De bloemen zijn verrot en uitgeroeid, De volle zomerbomen uitgebloeid; Alleen…

Ik zeg je Plinius, het is september. de dichters keren in 't getij. vruchten rijpen aan de warme muren, vergeet dat niet: het zijn de laatste uren van de zomer. warmte, niets kan nog gebeuren. het zijn de stille dagen van het jaar, want alles wordt geduldiger gedragen in veelvoud van de laatste dracht. september weet wat dierbaarheid betekent…

Ik vroeg de smid, Smeed mij een poort, Een poort met gouden krullen Gesmeed in flonker kolenvuur. En na een enkel uur Zie daar, Gedreven, gehamerd het ijzeren werk Met bladgoud, dun fineer. Ik zei de smid, Tussen twee tuinen wordt zijn plaats. De oude tuin vertrapt in honderd jaren, Bloemen ten prooi gevallen aan barbaren, Daar keer…

Ik ben weer terug op het perron daar waar het einde begon Het ging allemaal zo vlug Een sneltrein zonder eindstation Hier liggen gemaakte fouten in het heden Ze zijn niet meer terug te draaien Ook al ben ik opnieuw in het verleden De coupé is leeg maar mijn hoofd gevuld Ik begrijp niet waarom het leven geen 2-de kansen duldt De trein…

Jouw peilloze ogen dwalen, zoekend naar hoop. Gevangene in je eigen waan. Je trilt, Je wilt rust in je hoofd. Rust die er niet is. Niet hier. Ik kan je niet helpen. Onmacht voel ik. Woede, pijn. Woorden helpen niet. Niet meer. Ik zoek je hand. Hou je stevig vast. Ik voel je kilte. Je glimlacht. Je zegt het komt goed. Alsof jij…

stel de tijd gaat snel jij bent evenwel duidelijk sneller hoe blijf je dan in 's hemelsnaam bij de tijd sterker nog waar blijft de tijd…

Stel: de liefde is een klok. Dan wordt duidelijk waarom ze niet meer rinkelt: wij winden ons niet meer op. De tijd, onmeetbaar geworden, slaat intussen geruisloos toe. Kijk: er is een hiaat tussen jou en mij. Een invoeging Hoort er niet meer bij. Gemis is nog een vluchtpunt om af te tasten, blindelings. ----------------------------…

ik zag je bij het onttreden van de drempel mijn hart sloeg op hol daar was de prins van dichtbij daar staande in zijn blauwe gewaad. hij lachte me toe en in mij bekroop een niet eerder gevoel van verlangen. wie is toch deze prins in deze vergankelijke straat? kijk de chaos van de levens staan te hoop in de goot dacht zij. en hij staat…

Stuk voor stuk in elkaar gewikkeld en gedraaid sierlijk om zijn voorganger heengebogen staar jij met je lotgenoten naar de buitenwereld Open Naakt Onbeschermd Wachtend op de tijd dat je verkleurt vergaat en weggezet wordt opgaat in de massa in het niets Net zoals het leven…