In de zomer met parasols op het plein en duiven glorieert zij, dan wordt zij van oude dame jonge vrouw, hooggehakt en uitdagend in het volle leven. Zij laat de stilte, neemt geluiden met de kracht van jazz en blues die haar eigenheid kenmerkt. Wij de bezoekers, woorddansers binnen en buiten, verkorten en verlengen beeldspraak, gaan over…

De stad aan de Schelde vol gebouwen van kunst, zakelijke bloei en daadkracht bezit drank, die een ieder blij toelacht; hier wordt het edelste bier gebrouwen. Verspreid, binnen de wereld van stouwen, tonen parken vrijmoedig, toch stil en zacht hun ruige, verkleinde wildernispracht, waar Vlaamse beschaving mee wil trouwen. Takkenwirwar haalt…

Aan de buitenkant valt het mee Banken ruimte en groen voor het gebouw Binnen wordt het benauwend donkerder Kleine kamers smalle drukke gangen Hij kon het niet gewoon worden at niet meer Miste zijn hof gewoon eens buitenkomen Niets boven je eigen huis eigen eten Eigen bed maar ja het moet gaan Immobiel tussen bleke koude muren rijgen…

Elke ochtend staat ze voor de spiegel en kamt haar grijze haren. Heel precies zet ze een wrong met spelden vast. Zorgvuldig de make-up ogen lichtjes met wat blauw. Een opstandig wenkbrauwhaartje wordt verwijderd. Het parelen collier de zijden blouse. Met opgeheven hoofd wandelt ze door de gangen waar haar geur blijft hangen. Langer…

'k Zit zo vaak in 't avondgrauwen over 't veld naar u te schouwen, waar ge nog in gouden schijn ligt te scheemren, dorpje mijn! Boven uwe rode daken zie 'k uw hoge toren waken, die de schaduw van zijn kruis afwerpt op mijn vaderhuis. 'k Hoor van ver uw klokken galmen, feestlijk soms als vreugdepsalmen en soms klagend, naar en droef…

traag en krakend gaat het rolluik open een man met gestolde woorden en klanken schuifelt richting vertrekloket de aarzeling klimt naar zijn keel omhoog ontdaan van het zichtbaar onzichtbaar zijn het uitgewoond zijn ontdaan van de getelde stappen in dit omheinde vlakke land het verlangen naar de kleurrijke geboortegrond een nasale…

Geluk, te lang gehoopt, wendt steeds in leed. Toen wij ’t eerst landmerk: Cintra’s heuvels zagen, Werd Heitor ook naar ’t achterdek gedragen En gleed in zee van onder ’t rood-groen kleed. Toen kwam, dwars door de kim, de blauwe Taag en De bruine heuvlen weken, hemelsbreed: Of ’t vaderland zijn armen opendeed, Ons weergekeerden aan zijn hart…

In een wereld die krom staat tot omvallen toe blijf ik toch altijd geneigd om opnieuw te beginnen te mogen beginnen dus dan fantaseer ik "in den beginne in den beginne was er niets de plek was woest en ledig maar er was water!" en water heb je nodig 70% van je lichaam bestaat eruit en dat lichaam moet je blijven aanvullen 70%…

Geen betere plek om het getier van een oproerig geheugen te smoren dan de keuken waar het licht neutraal naar binnen valt en ieder ding zich door een jarenlange dagelijkse sleur hanteren laat zonder oud zeer te wekken zolang ik me maar niet herinner hoe jij hier na die eerste nacht gestaan hebt als een tussen potten en pannen verdwaalde boom…

Tussen Breda ´s buurten Boeimeer en Heuvelkwartier waait wilde woudadem over een ruime wandeltuin waar trotse kastanjes bomen omkruld met slingerplant verkwikkende adem werpen over ruige weitjes modderpoelen bergen reine kraamkamers van broos komend leven langs rietvelden wordt het riviertje Aa of Weerijs licht aangeraakt…

Geef mij maar Amsterdam en dan met name de Jordaan met straatjes rechttoe rechtaan en dan ga ik met een banaan straatjes strekken, benen rekken niet meer mekken, maar als de gekken van noord naar zuid straatjes dekken met van oost tot west gezonde bekken in het knikkie geen stickie maar 'n stukkie banaan zie mij als JordaanDichter nou…

Getekend ligt jouw Levenslied, temidden van jouw Zon- en Zuidzijde. Jij bent lekker breed en niet te kort, ten allen tijde. 's Ochtends lang genoeg voor MORGENROOD, 's Avonds niet tekort voor AVONDROOD. Jij gaat mettertijd mee met de moderniteit. Van voorheen waterig midden naar versteend tapijt. Jouw Westenwinden woeien en waaien van Oud-West…

Het huis herinnert zich mij. Hier heb ik lopen geleerd. In deze kamer begon de aanloop die eindigde in een ontzettende sprong. Hier is de keuken ontdaan van gestapelde vaat en gerei. Bij deze kraan waste ik mij. Stram van ouderdom staan tafel en stoel in hun recht. Mat en zeil zijn al lang aan elkaar gehecht. De trap naar de zolder…

Ooit sloeg een vuist op tafel van dit land en is blijven liggen: een kasteel. Hij woont nergens, want er is hier niets anders: er staan muren omheen, maar het blijft nergens. Het is ook geen wonen. Het is niets meer willen en dat hier doen. Maar alles is te heftig in dit huis. Wind blaast in de open haard, vlammen blaffen als honden…

Wacht nog even met lezen totdat het gedicht zich openbaart, waar rivieren met nieuwe geheimen in oneindige stadse vrijheid stromen voor wat gelukzaligheid en naakt plezier lees rustig verder nu het gedicht zich ontdoet van woorden, er komt een naakte energie uit de echo van de nachtdienst in sobere nuchterheid koester je een werelds…

Aan de Oude IJssel in de Graafschap van de Achterhoek ligt op het oude ommeland van Doetinchem Terborg Gelegen in de heerlijkheid kreeg Toeborch - want zo heette dat ten tijde van schout en schepen - de rechten van de stad der hoge heren zelf, van Wisch op de naamdag van Sint-Joris, sedertdien de schutspatroon voor poorters, in de…

Pal tegenover de Sint Joris de draak met luide klokkengalm sloegen wij ons tabernakel op en woonden er een wijl de torenspits benam het uitzicht half, maar wel de ganse dag van opkomst tot zonsondergang de bronzen slag tot middernacht wijl zonderlinge dorpelingen sliepen, stierf de laatste klank weg na het middernachtelijk uur en…

Een wijde tuin aan Breda ´s Zuidkant toont trots zijn verleden van statig landgoed. Het herenhuis zendt minzame groet naar al wat in wild veld en ruig park woont. Zowel keurig onderhoud als warboel troont in de hof, waar teer leven wordt behoed door woeste dorens. Stille zwammenstrijd woedt op gedrongen boomstam, met knoesten bekroond…

DE HAZENSTRAAT, HET 10E STRAATJE Ik wil wat vertellen over mijn straatje mijn Hazenstraatje, ons 10e straatje het stukkie straat tussen Laurier- en Elandgracht waar ik in woon en bezig ben met dat wat me bezig houdt de mens, lief en leed en leuk want weet u, weet jij lieve lezers (m/v/n) het leuke aan de populaire 9 straatjes is ze,…

De blauwvoet, zoals geschreven door Albrecht Rodenbach : Nu het lied der Vlaamse zonen, nu een dreunend kerelslied, dat in wilde noordertonen uit het diepst ons herte schiet. Refrein: Ei! het lied der Vlaamse zonen, met zijn wilde noordertonen, met het oude Vlaams Hoezee. Vliegt de blauwvoet? Storm op zee! 't Wierd gezeid dat Vlaanderen…