Netgedichten

netgedicht (nr. 85.156):

Wisch toe borch

Pal tegenover de Sint Joris
de draak met luide klokkengalm
sloegen wij ons tabernakel
op en woonden er een wijl

de torenspits benam het uitzicht
half, maar wel de ganse dag
van opkomst tot zonsondergang
de bronzen slag tot middernacht

wijl zonderlinge dorpelingen
sliepen, stierf de laatste klank
weg na het middernachtelijk uur
en legde je je oor te luister

dan hoorde je de hese roep
der nachtuil in de duisternis
obscure cirkelgang des levens

stil begin der jacht op muizen
heden ik en morgen gij
en van sit tibi terra levis

geen sterveling op pad, hooguit
een stroper in de weidengreppels
bij het woud der Paasheuvel
in laag struweel en struikgewas

Verscholen achter slagschaduw
der kerke strekten zich rondom
de witgekalkte châteaumuren
rozenhagen achter brede laandoorsnede grasgazons

een klein idyllisch pronkjuweel
dat op de kadastrale atlas
privédomein is tussen aren
bos en hout en landbouwgrond
van heer baron Von Wisch toe Borch