Haast niemand in de tour gebruikt zijn remmen,
Het risico van weer een valpartij
Dat lijkt geaccepteerd: “het hoort erbij”,
Niet één is met de meet in zicht te temmen.…

Mijn adem gaat daar waar zijn handen gaan
en komt tot staan in vastgeklonken ogen.
Daarna is heel mijn evenbeeld bewogen
en raakt me, ook al raakt hij me niet aan.…

Misschien wil niemand het lezen
mijn gedichten die ik met liefde schrijf
aangeboden aan het Opperwezen
gebeden en dank voor ziel en lijf.…

Ik werk hard aan de afbouw van mijn volkstuin
op te ruimen, af te voeren, klaar te maken voor verkoop
niet alleen overdag, zoals vandaag, vanmiddag
maar vooral ook in de nacht, in mijn dromen…

Als knaap placht ik in 't schemeruur
Aanvang der zomernachten,
Voor 't raam te zitten in getuur
En onbeschrijflijk wachten.…