Netgedichten

netgedicht (nr. 85.868):

LEVEND BEGRAVEN

her en der zijn er al stukjes
van deze dichter
achteloos ter aarde besteld
stukjes uit mijn neus, achteloos gesmeerd onder schooltafels
pluisjes borsthaar, in bedden geplant
van korte hormonale dansen
schoen met gaten, gaten in alles

zoals foto's van rotte
kiezen en tanden,
zijn al met pensioen en met de huidige
technologie niet meer te ontcijferen
gedachten als wind over de velden
kreten in de leegte.
nagels, haren, gedachten
je bent al half vergaan en verspreid
terwijl je nog op aarde loopt

kleine rekeningen staan nog open, maar
worden nooit helemaal betaald, maar
men kan hopen

je leeft slechts voort in digitale
dossierkasten schadeclaims,
en langs kadekanten

waar patatzakjes zich plakken
onder losse hakken
in het zand
en zelfs in andere werelddelen liggen nagels
van jou in bed
(fuckvakantie)

vreemdelingen,
die even op elkaar lagen,
zonder woordenboeken samensmelten
smelten, zweten en paren persen,
als aardlagen naar de essentie van energie en
transitie tussen aardlagen van eenzaamheid
en een digitale footprint van jewelste
nalaten voor niemand

... Een melancholisch gedicht over vergankelijkheid, zo kan je het wel samenvatten... ...

Zie ook: https://www.gedichten.nl/...count/profiel?begin=2&limit=30

Schrijver: Simon K., 13 juni 2025

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: filosofie

her en der verspreid

levend begraven

3.0 met 6 stemmen

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

J.Bakx, vandaag

De onopgepoetste nalatenschap van nabij beschreven. Toch graag gelezen, Simon K.

Maxim , vandaag

Dat je dat nog kunt nazeggen, Simon! Weer terug van weggeweest na een bruisend bestaan zonder wereldfaam of footprints in de eeuwigheid,
met achterlating van overal in de warme golfstroom rondslingerende wereldtergende gedachtenflarden,
geheel en al gratuite en voor nop aan het ondermaans gepeupel, hangend aan de boorden van het narrenschip kado gedaan -
die zichtbaar eeuwig gelukkigen, euforisch,
de hemel zij geprezen,
hun godgeklaagde
via dolorosa mogen lengen
in hun aardse meanderende altera vita nova...
da capo al fine!

R.E.N.S., vandaag

Ik ben oprecht blij dat je weer eens een gedicht plaatst.
Om te zeggen dat ik je gemist heb,
zou een leugentje om bestwil zijn,
maar wiens bestwil?
Wees vrij om meer stukjes van jezelf
na te laten. Ook hier wat mij betreft.

R.E.N.S., vandaag

Yeah, GO!
Supergedicht, Simon

Geef je reactie op deze inzending: