Alle inzendingen van Rob van Tol

Aan de gebogen kant van hun samenzijn stonden zij standvastig, het vertrouwen daar meteen gevonden de eerste keer. De onbezorgde lach van weinig rimpels verdwenen door het gewicht van niets meer dat zoveel zwaarder weegt. De mystiek van het roerige water met schoonheid beklonken een laatste keer.. zij weten het.. de ongelukkige zal…

De ommekeer leek niet denkbaar keek verloren om mij heen, hopeloos in verlangen zoveel leegte vulde eindeloos de afstand. De nacht nadien verdween, een ontluikend begin alsof de wereld haar noden nooit gekend heeft, mijn boodschap niet had mogen ontvangen. De eerste voorzichtige schreden vervolgen het verdwijnen.. hoe kon ik denken, dat…

De dag gesmoord in eigen stilte verkwanselt haar vertrouwde beelden, het onbereikbare komt dichterbij.. Deugdzaam draagt een schamel kleed zacht neuriënd, om meer te verdragen gaat 't door merg en been. Half verzonken de maan, zij levert haar schijnaandeel. De luiken kraken als vanouds, draaiend rond het schurend geluk alvast…

Knisperend spreken de splinters van tintelend geluk, waar de glinsters na rijp beraad wit zijn aangeslagen verkiest de woeste adem van het leven geen stil bestaan maar kan het de gekoesterde hoop goed verbloemen. Laat hoop maar voor zichzelf spreken en zwijgen, in alles wat er toe doet. De dagen koud, mild en meedogenloos in mijn smachtend…

Knisperend spreken de splinters van tintelend geluk waar de glinsters na rijp beraad wit zijn aangeslagen verkiest de woeste adem van het leven geen stil zijn maar kan het de gekoesterde hoop goed verbloemen. Laat hoop maar voor zichzelf spreken en zwijgen, In alles wat er versplinterend toe doet in het leven. De dagen koud, mild en meedogenloos…

Jij sprankelende woestheid dat eerder onbesuisd dan genadig de aarde kust tot ze blauw ziet, mijn ogen vurig doen glimmen alsof het niet genoeg is, druppels geschenken uit jouw schoot mijn gebarsten onderlip doet prikkelen met bijna snode speelsheid en ongemak dat vragend naar boven pruilt raak me waar je me raken kunt en ik…

Met een bundel verruimende gedachten waarin de gaten zich volop manifesteren tonen de regenten hun nieuwe visgraat.. Te zwaar weegt de geringe inbreng op het schamel bal van pretendenten aan het schriel kabinettendraad, zodra het verdict is gevallen verlaten zij de kamer in vol ornaat.…

Wees niet een ongenode gast wanneer de dagen stralend vertellen dat ze nooit anders zijn geweest, maar lach uitbundig, samen naar de zomer daar stralen ze het meest. De lente is duidelijk begonnen, zijn maartse staart zal hij opsteken want niet iedereen is het passend eens, met te zingen ik ben de Winterkoning toont hij zijn dwarse verenkleed…

klanken fris, vrouwen tezamen onderweg een meidoorn, opdoemende aarde vroeg tjirpende vogels een kind dat al huppelend hun werkzaam leven verlicht de manden helpt dragen, hun handen koesteren hoop omvatten de schatten in passende toonaarden.…

Het ongerijmd verlangen dat glansrijk de schemer bood de dagen mijmerend doen galmen met de ranke souplesse van de nood, laat voldoende ademscheuten om schamelheid te verdringen, een schouwspel adembenemend wanneer men de dichtregels kent, mijn hart zal dan niet nodeloos tikken maar met fantasie krachtiger dan ooit wannneer het de onherroepelijke…

Een pluisje tederheid wiegend in de wind vol verlangen te wachten op het moment. Rust eerst nog wat op jouw kleine slaapbol en droom je dromen. Jij bent wondermooi Uniek zoals je daar nu staat te stralen in de avondzon balancerend op jouw gedachten. Velen gingen je al voor maar jouw weg is de jouwe nu nog even verborgen. Maar…

"trotseerde storm en golven alleen... had ik de wind niet mee" maar samen deden we het tij keren 'verpletterend' zijn je woorden, storm en golven zwiepen met geweld op de rotsen maar het is een rustgevend geluid en nergens anders te horen dan alleen op het strand langs jouw beschermende duinen de elementen trotserend en de wind die…

Trapganzen bijeen op het dorre land schreeuwen een schril contrast. Jouw tonen behoren het stilleven, haar ijle wereld ontwaakt met een tanende zucht. Aangekleed met waardigheid uiteenwaaierend de laatste flarden in een beltende stem gevangen met beelden rond de windzuilen van jouw bestaan. R.J. van Tol…

visioen van eeuwigheid laat mij jouw adem voelen van jouw gedachten zwanger zijn tover het licht in haar ogen waar de muggen dansen en de tijd lijkt stil te staan dat onze aarde doet kleuren met weemoed en treurnis in haar amandel ogen van marsepijn en de schemerdagen breken voordat de goudplevieren verdwenen zijn. R.J…

Geen denken aan tijdens vlagen van moedig zijn naar de ontsluimerende toekomst bedeesd stil te staan bij het ontastbare.. dat bijna overal en nergens voor mij voor het grijpen ligt, waar ook? niet tijdens de minzame momenten die ik won aan het voorbij glijden van de schampere wolken, waar ook heen ook niet toen ik explodeerde in duizendmaal…

De glooiingen van jouw hart rimpelen als een schaduw over jouw gevoelsleven de dageraad breekt, ontluikende vensters van wederzijdse omhelzing stille mascara tranen gaan vlekkenloos samen in allesomvattende liefde onwerkelijke schoonheid vormt een zacht contrast van pijn en geluk.…

Het tikken van de klok, Je haar dat zijdezacht golft langs het grijs aan mijn slapen. Een vleug van geroezemoes dat de stilte even doet bedaren. Het ongeloof tart de waarheid daagt het smeulend vuur de nacht uit.. De onrust blijft en wakkert de vlam het besef van nog niet wakker zijn aan in het stille voorbijgaan van mijn jaren.…

Schimmig de tonen door het zacht ruisen van de populieren vermomd als dichterlijke klanken, draag ze mee in het holst van de nacht. Een zwaluw scheert er overheen en brengt als vroege belofte de vreugde terug van het begin toen ik bijna niks overdacht.. naar het prille uur van dichterlijke vrijheid, doch de taalklanken beklijven en bezorgen…

Hij laat zijn dobber dansen, werpt alle schroom van zich af want hij is een echte liefhebber. Dromen doet hij zijn vissersleven lang, diffuus nog de contouren in scharlaken van de vooruitgeworpen schaduw langs zijn vermetele recordvangst.. Hij weet het is een kwestie van tijd om de talmende schemering te bedwingen met zijn scherpe haak.…

Langzaam en niet meer te stoppen steeg zijn waardering verder naar goudkoorts toen haar zomersproeten als waren het sterren tevoorschijn spetterden uit de plooien van haar gezicht. Hij weet het .. het was niet alleen de magie van de zomeravond dat haar aanblik in gesmokkeld goud met hem verbond, maar doet berusten in deze schone schijn en…

Langzaam en niet meer te stoppen steeg zijn waardering verder naar goudkoorts toen haar zomersproeten als waren het sterren tevoorschijn spetterden uit de plooien van haar gezicht. Hij weet het .. het was niet alleen de magie van de zomeravond dat haar aanblik in goud gesmokkeld met hem verbond, maar doet berusten in deze schone schijn en…

Zijn akelig gekrijs vanuit de verte al te horen donkere ogen naderen het onheil duiden meer als opgelegd pandoer want waar de vleugels lam geslagen zijn vrije geest niet verder kunnen dragen doen zij het ergste vermoeden.. striemende regen, genadeloos verstompen het opgejaagd dier verkleumd door dreigende teloorgang eens rijk aan…

Vanzelfsprekender dan het almaar stilzwijgen, bloeit de rode meidoorn. met geurenpracht kleurt ze profaan de schraalheid uitbundig aan, gedachten dwalen monddood ronkelend rond het verbloemend rood. maar de toedracht zal niet van rusten willen weten verder graven om haar gelijk naar boven te halen. echter de laatste druppels bloed onttrekken…

Het blinkt, het rouwt, het slinkt, slikt, kauwt en klinkt. Bedolven met sterk verlangen liefdevol afgeschermd, nee eerder bruut ondergedoken bijna zinderend afgesneden van de sprankelende zon. Zit er mee in mijn maag, maar het zoekt zijn weg toch wel omhoog. Bittergoud vervreemd, pril geluk genoeg ja resoluut weggestoken het maagdelijk…

Tegen de grauwheid tekenen twee stippen een nieuwe horizon maken een wereld van verschil. Impressies van vertrouwde geluiden ebben langzaam weg.. in de verte verwelkomen hun echo's nieuwe klanken die zich mild bruisend laten schonen. Bruuskerend de werkelijkheid in de voortzetting van hun dromen.…

Bij het schemer van de dingen de aanblik veranderd nog maar licht beschenen door de kracht van het begin. keek ik uit naar deze morgen met zijn nieuwe dingen.. De lucht klaart opbarend blauw onvervuld licht van verlangen heilzaam ademend een nieuw begin.…