Netgedichten

netgedicht (nr. 32.810):

Vallei der verzuchtingen

Het valt zwaar over de vlakte
een onbestemd wachten,
't viel zoals te verwachten
in weinig reliëf uiteen..

met het wentelen
van vastliggende nachten
en de aanloop stram,
troffen zij elkaar niet meer
als bij eerste oogopslag.

In de bevalligheid
van alle zorgeloze dagen
lonkte eerder alles zo vertrouwd..
hoe aansprekend het gezicht
dat als deelgenoot een schat
aan beelden brengt

jammerlijk verzonken
in de woeste nevelen
waar onwerkelijke vergezichten
niet worden nagekeken
maar in troebel water
worden gedrenkt.