Netgedichten

netgedicht (nr. 28.856):

verzadigd is de dag

De dag gesmoord in eigen stilte
verkwanselt haar vertrouwde beelden,

het onbereikbare komt dichterbij..

Deugdzaam draagt een schamel kleed
zacht neuriënd, om meer te verdragen
gaat 't door merg en been.

Half verzonken de maan,
zij levert haar schijnaandeel.

De luiken kraken als vanouds,
draaiend rond het schurend geluk
alvast op een kier gezet.