681 resultaten.
open water
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 70 zoals water vormen kan
in alle talen, soms met veel
geraas en dan opeens is ze
de spiegel van mijn aangezicht
zij is de zee het meer, mijn meander
wanneer ik zwijg en mijn gevoel
de richtingen absobeert totdat
het grijs van staar zicht keert
tegen het licht van vandaag
het open water, ingesloten door
beperkingen van een
telkens veranderend…
woensdag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 113 een dag met vele vrijbrieven, het
midden gesteund op vier pilaren; het
weekend daargelaten - iets van
door midden zagen ter twaalde ure
maar wie is die man met die
grote zaag die ingeluid wordt
door het gehamer op die immense
grote bel die hoog boven het
kerkgestoelte hangt
vluchtende roeken en mussen
die hun heenkomen zoeken
in de nissen…
lief
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 104 mijn lief, er ontgaat
mij vanwaar ons oorsprong
uit de lente is ontsproten, madeliefjes
en sombere vergeet-mij-nietjes krioelen
als jonge vaarsen voor ‘t eerst in vrije
veld door de verse aarde kuieren
het dak van zon en maan; vandaag
slechts licht gesluierd laat de meeuwen
dansen en ganzen door het luchtruim
in een grote V van moedeloos…
goede-morgen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 67 het is goed, deze nieuw morgen
past als een vest om mijn
ongenaakbare ziel, de rest
van de dag breekt als een onweersbui
door mijn kortstondig verlangen heen
maar morgen, morgen drijven donkere
wolken als gloeiende kolen over het zwart
geblakerd gemoed dewelke nimmer meer
zal slenteren in deze afgeprijsde lente
goede-morgen, geen voorbijgangers…
mist versus vaccin
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 60 het kleeft aan de kleden
die mijn ogen kunnen sluiten, mist
dat als plak de toekomst verdrijft
uit het verleden - het is stil, de tijd
kent geen uitweg uit de talloze
tolwegen die leiden naar wraakzuchtige
handelingen van narren zonder ballen
in de kielzog van dit fenomeen glimlachen
mensen die als proefpersonen
trots hun vaccin certificaat…
jouw huid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 325 ik verplaats me in de
parels die schitteren
in de kruising van je
lendenen, mijn vingers
toveren kreetjes die zacht
gesmoord het ritme bepalen
van mijn hand, kus me
kus me waar de nacht
is ingedaald en gedaanten
me omsluiten daar het duister
hun domein van de waarheid is
kus me liefste, laten we
het spel voortzetten - nu
kan het nog…
de leegte van een herinnering
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 149 zo nu en dan is er even die
glans van een vervaagde
herinnering, het venster
ruw van oudheid met wat
glas waar het licht van schuwt
mijn zomer is de grijns van
de verniste wolken voorbij en
duidt mijn bestaan op de aflossing
van karma, niets tegenstrijdigs
verhaalt het verleden in het lijden
van telkens het ontwijken ervan
nochtans laaf…
beton
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 71 de wereld, de wereld
gegoten in beton
met hier en daar
een perkje voor het
altijd aanwezige groen
ik zaai maar het oogsten
markeert geen zomer
op de kaart, het vliedt
zoals mijn jaarringen
door de tijd waarin
ik eens in ‘ verleden
mijn naam in had gekerfd
viervoeters vissen vogels, het
ademt de verbintenis van
het begin tot aan…
jij en ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 60 zoals we steeds vervluchten
in elkaars verschillen en woorden
dan toch blijven hangen aan
het korte zinnetje “ ik hou van jou
dansen duizend vlinders
aan de aaneen geregen
jaren waar het lijden
eenkennig melodieërde
doch, het spel herenigde onze
fronten en bracht kennis
aan de macht van gewoonte
die jij trouw volgde
alsof de zomer…
mobieltje
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 37 het klinkt het hoort
wie zal het zijn wie is het
hallo met mij, ongehoord
en toch gehoord
de tijd heeft het begrepen
en antwoordt met wederzijds respect
er hangt een stilte, even geen corona
of racisme, even een woordeloos
gesprek dat gaat over hoe warm
het is en of er regen aan de
horizon verschijnt
een verticale regenbui
wel te…
corona tijdperk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 ik leef,
in deze corona tijdperk, ik adem
vreugde leed virussen lust
insecten fijnstof valse informatie
in door de flanken van wie ik
mag zijn, leugenachtige
detectoren met een op
een zelfreflecterend feitelijk
waanzinnige waarneming
ontmoedigen mij
niet dat ik dat wil, maar dat
umheimliche gevoel van
het niet meer verbonden
willen…
door de dauw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 buiten het dorp waar
stilte het kenmerk van stil
nog Stiller verstilt in de
afwezigheid van rumoer
zwoegt het opkomend
gras zich door de poriën
van dauw om voor
het eerst het zonlicht
te beschaduwen door in de
luwte van het nog niet-weten
het herstel van na de winter
te zijn vergeten, kleine
stroompjes water voeden
de nerven die…
nog wil ik schrijven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 95 zoals de hemel zielen verzamelt
aai ik doornen tot kleine
stekeligheden, voor wie me kent
was mijn schrijven de inhalatie
het vermogen dat nu
onbekend mijn krachten remt
het toetsen van mijn vaardigheden
is als smog aanwezig in de
latente geest die alle scherpte
heeft verbannen in de schranderheid
zoals het eens was geweest
moge ik…
ik koester haar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 62 ik zal
mijn angst wiegen in mijn armen
het koesteren zoals ik haar koester,
mijn god uw smaak van humor
heeft alle vertrouwen geslonken
tot het jaar nul, toen alle
flauwekul begon
alles is vreemd nu mijn
voeten uitgeput haar stappen
volgen en de geur van chemo
mijn geest bedwelmd zoals
ik oliebollen vermijd
het leven is mij in haar…
zijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 246 ik wil je zijn op alle fronten
zoals ik je lief, zoet zout
bitter zuur, het geeft niet want
mijn smaak wordt door
jou nimmer betwist
mag ik je zijn wanneer je pijn
verschijnt met scheuten
die slechts in de herfst
ten gehore worden gebracht en
ik jouw grimas mag dragen
zodat de lente zich nestelt
op en in jou gelaat
ik ben je, lief ik…
gisteren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 40 woonde ze nog aan de zuidwestkade
vandaag vertrok het vlaggenschip
naar het boeienoord, voor anker
en met het kompas geloosd krijst
de hemel het water blankgrijs
relikwieën als tentoongestelde
obelisken vertellen in deze
manke tot zwakgemalen winter
dat eens het verleden het nu trotseert
met het antwoord van het heden
waarom dán toch…
het jeugdig schrijven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 44 de vulpen gedoopt in
blauwe inkt, aap noot
mies en de stilte in de klas
het vloeipapier sprekend aanwezig
of ik zou willen of
het nog net zo was, het
uitzicht op de vijver met eenden
en een toevoeging van
verbeeldende gedachten
doch, het heden is als
een lente die het voorjaar
ontwijkt in een collectief
doch eenzaam verhaal
het speerpunt…
springtij
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 52 hoe ik het springtij ontloop
om mezelf in eigen armen te
dragen wanneer de opzwepende
wind zich als een beul gedraagt
manen gedachten mij om
te verzinken in de diepste
krochten van mijn ziel, want gedachten
wenken me wijl ik aan de oever
sta van een gebed
dat ik in zekere mate cynisch
benader om vooral de reden
dat mijn geloof spreekwoordelijk…
ik drink jouw muziek
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 272 wat gisteren in mijn onmacht
lag te sudderen rijpt nu als
een aambeeld onder de hamer
van een uit de toon
geraakte smidse
vanachter de blaasbalg
lief ik jouw muziek die ik
als mokerslagen onthaal in
het voorportaal waar
alles samenkomt
soms wens ik gisteren terug
wanneer de dag traag als
verwaaide as zich verspreidt
over talloze nukkige…
het is de hare
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 hoe haar landschap kleurt
in een valwind waar schaduwen
worden weggehoond en wolken
geletterd de toekomst herschrijven
in de muze die alle facetten
van mijn reuze raderen kent en
kloksgewijs mijn wijzers richt
wanneer ze als gebogen fruit
de appelhof die mijn gaard
bevlekt ontdoet van valse
overtuigingen met een gloed
van een getuigde…
de wereld draait
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 45 goh, om van haar te houden
is makkelijker dan haar loslaten
aan de artsenij van goed bedoelde
handelingen die vooraf gaan
aan ellenlange zinnen
tjee, hè gisteren zag ik de ganzen
nog landen op de kwelder
van het prehistorisch Wad
dat gelegen ligt onder het gif
van de kolencentrale in de Eemshaven
man, geen wonder dat ziekte en
onheil…
angst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 hoe de spoelaarde zich ook ontvouwt
dringen vreemde entiteiten achter het
etiket dat half verbleekt de wereld verkent
achter het verdroten ongeletterd verdriet
handen voelen in het woelen van de
gekrulde vingers die in elkaar gestoken
iets delen, het delen van gepassioneerde
woorden die in het stemgerei hun kracht
van gisteren hebben…
bestierend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 hoe de wanhoop ook wordt
aangehinkt, bestierd met radeloze
verschijn-woorden die uit het niets
op de filmrol wordt versneld al ware
het een opname uit de jaren dertig
het hakken in het ijs dat nog bevroren
dient te worden, het zoeken naar de bijl
die nog bij de smidse in het vuur wacht
op het modelleren, het kruid tegen alle
gewassen die…
de vertedering
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 32 mocht ik een regenboog zijn
dan kende ik al jouw weten, nu
sluimert de zinspeling
als een kwade nacht
in een weerzinwekkend tafereel
zou ik je willen omhelzen in de kleuren
die ons tekenen op het wit verlangen
en waar rust als een pilaar
de stoet met een hemels geschrei
ten onder richt
neen, de tijd klokt verder, verder
dan mijn vingers…
bij haar
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 163 het zijn de bekken die
mijn keel nog beknellen
dan zonder naam want
namen zijn de onrust
stokers van mijn geest
de weg was kort, doch
hoekig in de gemeten
vlaktemaat , te lang reisde
deze reis met als doel
het niemandsland
het licht was schaars doch
priemend op mijn toen nog
onbevlekt vermogen om te
zien of er welkom op het
cocos…
winter
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 hoe de winter zich etaleert
in het voorportaal waar alles
schreeuwt om warmte en schaatsen
als beitels worden gehanteerd om
het ijs van weerzien te kloven
vogels honen de rijp van takken
wijl hun beenderen als vloeibaar
leven zich voortbewegen met
vleugels door de tot ballast
geklonken zware luchten
niets is nog zeker, dagen schaduwen…
terugblik
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46 terugkijken schoudert mijn zeer
in het herbeleven van de scheuten
die me baarden, was de tijd maar
nooit gekomen en mijn vrucht
afgedreven met het getij
van een zware zee
dezelfde zee drijft nog wild
op de baren van mijn bestaan, eens
was ik Neptunus die in droom
mezelf verslond waar woord en daad
het zilte nat bestreden met
de zoetigheden…
dichterlijke octrooi
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 het restant, de overblijfsel van de zomer
staan in schril contrast met wat ik
erover wil schrijven, kleine vergaar
dingetjes vallen in het niet
bij het schrale gevoel
waar dit seizoen op broedt
ruwe regens smeken de grond
om zeeën van verdriet aan te maken, armoe
hangt aan de twijgen en de geur van gaan
is een binnenkomer voor de late gast…
zondag - nieuwe tijd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 75 weer een raadsel opgelost, na
de klok verzetten blijkt de
tijd onhaalbaar, zijn race is
niet te stoppen
heb de tijd omgekocht
zijn wijzers opgepoetst, hem
mijn lichaam laten verouderen
doch de tijd heeft louter lak
aan het verlateren van jong en oud
ik voedde de tijd met de controverse
in zijn voordeel te laten gedijen, in de hoop…
Moeder
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 hoe meer hoe minder
wat ze gaf was dat ze het
luchtledige om haar gewelf
voedde met de leuzen
uit haar hoofd
merkwaardig zoals wolken
botsen en de donder zijn
pijn ver-licht, zo kon ze zijn
zoals het weer de piano bedient
op de toetsen van bladerdeeg
een broche op haar vest en krulspelden
die de volgende strijd ging voorspellen,…