inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 77.186):

lief

mijn lief, er ontgaat
mij vanwaar ons oorsprong
uit de lente is ontsproten, madeliefjes
en sombere vergeet-mij-nietjes krioelen
als jonge vaarsen voor ‘t eerst in vrije
veld door de verse aarde kuieren

het dak van zon en maan; vandaag
slechts licht gesluierd laat de meeuwen
dansen en ganzen door het luchtruim
in een grote V van moedeloos geeuwen

het gangpad der eeuwigheid wacht
met traag vertrouwen tot de smeltkroes
elkander eert met een wederzijds respect
zonder strijd maar met erkende mededogen

lief, ons altaar wacht - waar we onze gebeden
met een waarlijk kracht naar Hem doen zenden;
maar ware het niet dat die grote G vele van ons
onder Zijn bewind hebben geleden

ik laat mijn woorden rusten in uw gehoor, doet
wat u dunkt doch laat mij vlieden door een
maalstroom van gedachten waar ik zoek
naar gelijkgestemde lieden

Schrijver: elze, 31 mei 2022


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 103

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Rob
Datum:
31 mei 2022
Email:
robvantol57gmail.com
Mooi!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)