Netgedichten

netgedicht (nr. 77.391):

zoals

heb ik iets verkeerds gezegd?

deze zin draalt als een stoomloc
door mijn brein, ik hoor zelfs
de hoge toon van de fluit
wanneer het gevaarte
zich wil stationeren

zoals vaak roer ik mijn mond
met een gelispel dat ik iets
te hardop uit, ik zie het in
de verwonderde grimassen

dat mijn tongval zich weer
heeft bezoldigd en zich
te eer heeft gestreken
aan mijn wilde verwarde
malende gedachtenstroom

en dan in een kinds gespeelde
spijt vraag ik - dan wel met
een jolige blik - heb ik iets verkeerds gezegd?

ofschoon mijn testamentair executeur
inziet dat ” vrienden “ verdwijnen
zoals het eten bij een afhaal Chinees
hekelt hij mijn “ verwarde speuken “
met het feit dat er na mijn afvaart
er niets meer valt te rijmen
of te verdelen

Schrijver: elze, 26 juni 2022

lia_elze

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: individu

anders

mening

troebel

3.0 met 1 stemmen

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:: Elfi
Datum:: 26 juni 2022; Vrienden verdwijnen, nee, niet als sneeuw voor de zon, maar met de noorderzon naar het land van de rijzende zon waar afhaalchinezen de aardse restanten bezingen in het genoeglijk samenzijn met onze onfortuinlijke executeur-testamentair die, nog bij leven en welzijn, op een haar na aan de hongerdood zou zijn gestorven...ware het niet dat in zijn versnoepte laatste oor a careless whisper werd gefluisterd 'non merci, pas de tattoo, mon ami'...

Geef je reactie op deze inzending: