Netgedichten

netgedicht (nr. 70.393):

nog wil ik schrijven

zoals de hemel zielen verzamelt
aai ik doornen tot kleine
stekeligheden, voor wie me kent
was mijn schrijven de inhalatie
het vermogen dat nu
onbekend mijn krachten remt

het toetsen van mijn vaardigheden
is als smog aanwezig in de
latente geest die alle scherpte
heeft verbannen in de schranderheid
zoals het eens was geweest

moge ik mij de schuldenaar noemen
die kwetsend doch kwetsbaar
zich ter ziele mag begeven, ofschoon
de lente in alle hartelijke facetten
mij de lach voortijdig zonder allure
heeft genomen

het ruist, het raamwerk van mijn
bouwsel, het eindigt zoals de nacht
mij nomineert als vrijwilliger
die zich terdege in het bewustzijn
heeft gegaloppeerd