Netgedichten

netgedicht (nr. 70.392):

Horizon

Als een ritssluiting
trekt de bomenrij
een route voor mij open
wegbelijningen zie ik
de horizon in lopen
en landen die aan weerszijden
draaiend langs me glijden
wolken in de blauwe lucht
dat is pas autorijden.

Gaandeweg
wordt de hemel vaal
de bomenrij schraal
het land aan weerszijden kaal
echter ongestoord
gaat de wegbelijning voort
ik reed door zo ver ik kon
tot aan de verste horizon.

Die maakt een hobbel
en ik val
gewichtloos in het heelal
over de rand de diepte in
gas of remmen heeft geen zin
willoos tollend als sateliet
Wegenwacht bellen lukt me niet.

Lekker in de auto
gewichtloos virusvrij
nergens mee te maken
ben ik dan zo blij ?

Eenzaam in de ruimte
donker, saai en kil
is dat wat ik wil ?

Ik wou dat ik weer kon
terugkrabbelen over de horizon
dit heb ik dus
verzonnen
was ik er maar niet
aan begonnen.