Alle inzendingen van willem jacobs

Voordat je aan iets nieuws begint, alleen een lange reis naar India, bid je om wijsheid en hoede tot de Hindoe God Ganesha. Met zijn olifantenhoofd, zijn oranje dikke blote buik, rijdt hij mee op zijn Vahana rat, als begeleider op je levensweg. Tussen zijn ogen staat een Ohm, het teken voor de trilling van geluid, waaruit de kosmos…

de hooiberg door de schilder onder streepwolken als klein geel vierkant naast boerderijen twee keer neergezet ik voel me thuis ik proef de sfeer ik ruik de geur van de natte graanakker hevige regenbui verstoord oogstwerk ruige rukwinden brachten ons binnen de weg was leeg je scheet zeven kleuren stront voor de donder en de…

druppels in de oneindig zwarte verte hangt vaag een vreemd verlangen naar een geurende bloemenblouse kijkend door de wazige bril van toen zag ik haar steeds door de polder gaan, op weg naar de volwassenheid zwaaiend in een open Lotus Elan beten haar witte vriendelijke tanden een afdruk van vele jaren in haar foto zoute tranen liepen…

de hut de lucht is blauw, egaal staal blauw achter vier vermolmde houten palen gekoppeld door een gebogen ijzerdraad drie in het licht, één in het nauw de pikkip of de pispaal, zogenaamd de anderen, een gulle lach op hun gelaat, droegen de erwten, bonen, hooi en klaver om te drogen in ons zonnige klimaat verdwenen zijn ze uit het landschapsbeeld…

bruggen ik heb bewondering voor bruggen hun bogen, hun gekromde ruggen geven aan gleuven en aan kieren aan diepe dalen van rivieren in ons laag gelegen land een zelf gedragen overkant zelfs het betonnen viaduct weet zeker dat het lukt de kruizen van geklonken staal spreken krachtig stoere taal strak gedraaide draden trillen…

aardappelakker ontelbare rijen rechte bedden in de schuine schaduw van zichzelf wachten op het geruisloos scheuren door vermeerderen van één naar elf met gsm en satelliet gepoot in omgewoelde rulle aarde kunstig gevormd tot ruggen het onkruid is vooraf gedood petatten zullen hier nu groeien tot extra…

ijzers krassen het ijs de beide benen slaan mijn gebonden geest diep in het denken glazig water en mist spiegelen de omgeving als heldere beelden in mijn gedachten luchtbellen kijken doordringend strak genadeloos zuiver in mijn ziel op die plaats ontmoet ik jou met rijpe rillingen in winterse woorden…

grindpad achter het hek aan het eind van het grindpad vraagt de stilte om aandacht geen geruis in bomen geen bewegend gras de vogel zingt geen lied de dood maakt me hier wakker ik wist nooit goed wie je was en waar kon je moeilijk volgen op je zelfgemaakt kompas je achterstevoren denken je eindeloze fantasie je knikkeren met…

de poort ik slenter langs het stenen perspectief met rood gelakte luiken, rode deuren mijn oog getrokken naar het felle licht in de door mensenhand gebogen opening oude masten kijken vlaggend over de kade met zijn bemoste voeg volop genietend van het fraaie zicht op de strak ommuurde haven het is hier zalig toeven tussen de statige…

de dominee de dominee wat moet ik ermee ’t is maar een mens van vlees en bloed moet hij nu zeggen hoe ik leven moet je gelooft toch niet dat ik geloof in hemel en in hel wel in de doet hij mag preken wat hij wil ik zal vragen door welke bril zij eeuwenlang bijbelse wijsheid kleurden en zagen wie schiep god ? wie de…

hij ziet me staan komt naar me toe ik kijk hem aan hij zegt geen woord ik voel dat hij mijn hijgen hoort ik bid, ik wil niet met je mee het blijft doodstil plots in z’n oog in zijn pupil een regenboog nu word ik bang uit niet mijn angst stilte duurt lang ik glimlach wel blijf mezelf in ’t helse spel ‘k geef steeds maar…

vreemd ik heb mijn ogen dicht ‘k zie vrij vreemde figuren bewegen in bijzonder licht mijn handen niet gevouwen in oneindig donker lange uren ’t is niet in bed te houden ik zag bewegende structuren steeds veranderen van vorm ze kwamen op me af, de muren onheilspellend, indrukwekkend adembenemend, ’t was enorm wat kan een mens beleven…

zwerven wil ik zwerven met mijn geest zoekend ontdekken hier ben ik nooit geweest zwerven wil ik zwerven als een beest een pad begaan door niemand daar wil ik zijn geweest zwerven wil ik verdwalen nog ’t meest als ik maar nergens aankom dan ben ik er geweest…

in lijn en kleur in mest en geur de boer de kunstenaar in veld en schuur aan balk en muur bezielen zij elkaar de tand des tijds splijt biels en steen is grenzeloos gaat nergens heen maakt kracht ontwerpt, vervormt beroert, bestormt je geest tot scheppen en ontvangen tot voelen en tot zijn het leven mag vergangen…

ontmoeting ik wil ik gil ik tril ik beef ik geef ik streef ik schreef om met je te vertoeven ik leef om ’t opperste geluk te proeven je smaak je geur je stem en de kleur van je ogen gun me het moment van vrouw en vent van stralen en verdwalen en van bloemen en van planten en van bloedverwanten breng…

ze zeggen dat je ze zo kan eten de zachte zwammen uit het bos ik geef toe, ik zou ’t niet weten pluk je verkeerd, ben je de klos wat zijn ze mooi van vorm en kleur in miljoenen variaties en dan die toch aparte geur in ontelbare gradaties onzichtbaar trekken ze in ’t bos geruisloos en doordacht hun sporen slim verscholen onder blad en…

de bladeren vallen in ontelbare kleuren vormen en getallen van bomen naar benee zij dwarrelen gedwee, nemen de zomer mee kleuren met hun kleed de grijze aarden wallen de tak, het blad, de steel, de nerf wurmen zich weemoedig in de aarde ondergaan het ondergronds bederf om verder nog dan ver te gaan in waarde vergaan, verlaten…

gedwongen gedachten vertroebeld bloed angst in de aderen aanvaarden moet knikkende knieën trillende vingers borrelende buik verwerken moet bevende benen verrimpeld vel ontredderde ogen het leven een tel broze botten uitgevallen haar ingevallen wangen pas dertig jaar verslappende spieren haat in het hart onrustige geest…

spelen spelen in de schaduw van het grote licht zweven als een zwaluw spelen met gewicht spelen op het water verdrinking een gevaar spelen in de regen spetters in je haar spelen op de wegen het verkeer ontwricht spelen met een meisje genieten van ‘t gezicht spelen met je leven dansen met de dood spelen met je partner…

lentelied als het gras mij groet voel ik dat het moet liggen met mijn lief die mij minnen doet als de wind met bloemen wuift mij verandert in een bij die altijd zoekt en zoemt en zo ’t leven kruis bestuift als de zon mijn geest verruimt en mijn blik verdwaast raakt mijn ziel zeer zoet gepluimd vertraagt natuur mijn haast als ik…

voor de vroege vinder van een vrolijke vlinder fladder, fladder, fladder vind voor jezelf een ladder klim vliegensvlug omhoog tot in de regenboog en verwonder je over de vlucht van de kleurrijke dagpauwoog…

macht ik ben de knecht, jij bent de baas ik de gek en jij de dwaas ik de kurk en jij de fles ik de vijf en jij de zes jij de stoffer, ik het blik jij de griep en ik de hik jij ik wil en ik jij wou jij de man en ik de vrouw ik het geld en jij de poen ik de kus en jij de zoen jij het laten, ik het doen jij de veter, ik de schoen…

verder ik kom niet verder de tegels van ‘t trottoir vragen mij stap voor stap waarom ze vierkant zijn dan fiets ik maar zolang m’n ketting rammelt trapt mijn hart het bloed rond mijn wielen afstand brengt mij verder de ruimtelijke rijkdom ik rol er dwars doorheen bewegen is vooruit ik stuur de toekomst bochten liggen wind…

onder een gele deken met een groene rand onder een blauwe hemel met een oranje band knisperen de aren opent zich het korte kaf springen volle korrels op het nieuwe leven af met wat vocht met wat zon op de grond waar het begon…

eindeloos lang wil ik met je wandelen eindeloos lang met je onderhandelen hoe ver wij de verte kunnen gadeslaan hoe ver horizon verwijderd is van maan zoeken waar oneindigheid verdwijnt bedenken hoe lang eeuwig duurt waar ‘t verdwijnpunt weer verschijnt als je nauwkeurig in het uitzicht tuurt eindeloos lang wil ik met je lopen om te genieten…

in een natuurlijke ovaal tussen dikke beukentakken beweegt een houten mast met vage wimpel zonder vlag waarschijnlijk een toeristen tjalk die voor even in de haven mag in het zonlicht, in de schaduw van de vol gegroeide kronkeltak door het ritme van de rode pannen en het hangend groen gebladerte ervaar ik op balkon met koffie en gebak…

bid god kan spreken niet mijn taal god kan genezen niet mijn kwaal god is liefde gevoeld nee nooit god is vrede in ’t land van ooit god, ik ken je niet als held god, waar ben je waar in ’t veld god, ik brom je je dagen geteld god, ik smeek je stuur je zoon god, ik roep met luide toon “maranatha” zonder hoon god, zo leven…

kort gesprek kom binnen pas op je hoofd de afhangende goot de losse dakpannen de lange brandnetels ik kan vallen ik ben al oud voer strijd tegen de tijd ondanks mijn bladders mijn scheuren mijn verrotte hoeken houd ik het hangen wel vol kom binnen schuif de pen, pas op de tanden van de tijd kunnen gevaarlijk zijn geniet van de…

achter boerderijen weggedoken slingert de afgedankte buitendijk als groene sliert plots onderbroken door een vreemde kale plek waar zweet en vloek getijden deden springen waar groei van graan en biet de boeren deden zingen waar hun vruchten zwaar door handen van de knecht van wal in schip gedragen afgevoerd naar silo en fabriek…

onbewogen water boomverlaten tak knipogende spiegel stelt mij op m’n gemak afgebroken einden ver verweerde bast ongestoorde stilte volledig bij mij past zonovergoten schepsel kromgegroeide bocht het voorbije leven zeker wat ik zocht roerloos niet bewegen liggen zitten staan eindeloze spanning ik moet verder gaan stoffelijke eenheid…