inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 63.128):

tijdloos

ik leer mijzelf om in gedachten dood te gaan
langzaam de tijd te doen verdwijnen
dromend over te gaan naar dieper denken

wazige beelden dwingen mij
onvermijdelijk tot het bewuster
worden van mijn eigen eindigheid

vreemd voel ik de oevervage
overkant, verkerend in een
perfect bewegende balans

een onbeschrijfelijke vrijheid beheerst
mijn geest, beïnvloedt mijn gedrag, vindt
de waarheid in mijn zelf verzonnen woorden

boven overvolle velden zweven oneindige ideeën
langs wonderlijke wegen wandelt mijn eigen fantasie
ik ontmoet mezelf, terwijl ik er niet ben.

... komt in de bundel:schemeren op een schommel ...

Schrijver: willem jacobs
Inzender: melis van den hoek, 18 juni 2017


Geplaatst in de categorie: emoties

2.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 75

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)