onbereikbaar
ze woonde daar alleen
in een kast van een kasteel
ik kon haar niet bereiken
ze sloot zich alle dagen op
ze had krullen in haar geest
en niemand om haar heen
niemand had de toegang tot
het slot van haar vervallen deur
verfrommeld blik, kapotte krik
gescheurde houten planken
ik zag haar nooit, mijn hart
doorboord door pen en schroef
ik zocht steeds naar een opening
sleutelde slaafs aan ieder slot
ze had er meer dan één
geërfd zo naar het scheen
ik wilde wandelen in haar tuin
vol korenbloemen blauw
haar geuren gaan bevrijden, het
trillen van haar stem begrijpen
gooide berichten over de gracht
schreeuwde scheuren in haar muren
plots zei ze door een sleutelgat
“ik begrijp je niet”
... foto jan goerée ...
Schrijver: willem jacobsInzender: melis van den hoek, 24 juli 2017
Geplaatst in de categorie: emoties