dakloos
ik leef bij de rivier
ik slenter daags de glooiing langs
onder dak van zon en wolk
bruggen zijn m’n vrienden
ik slaap met hun gespannen bogen
hun kruizen van geklonken staal
ik duld het dreunen van hun dek
voel des nachts hun draden trillen
mijn beste vriend is een betonnen viaduct
dat voortdurend onder spanning staat
het wiegen van de rietkraag geeft mij rust
het golven van het water doet mij dromen
ik slenter daags de glooiing langs
op zoek naar waardevolle afvalspullen
ik geef ze weg in ruil voor brood en blik
een vuil milieu, de bron van mijn bestaan
mijn boezemvriend is deze box
vast verankerd aan een ketting
gevouwen wanden van dit prefab huis
beschermen tegen bui en bulderstorm
met wasmachine, koelkast en teevee
verhuis ik vaak van doos naar doos
ik slenter daags de glooiing langs
ik leef van de rivier
... tweede prijs, bakens aan de rivier Neerijnen ...
Schrijver: willem jacobsInzender: melis van den hoek, 5 mei 2017
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid