Alle inzendingen van wim.

Toen silly Bill Gates in de Silicon Valley Weer fijn zat te bridgen met hartsvriendin Elly Bood hij tegen Macintosh, Wizard of OS Een mooie drie sans met systeem MS-DOS. Toch had dat systeem nog wat flinke bezwaren Want Steve Jobs kon hij daarmee niet evenaren; Die schilde venijnig een Apple met hem, En bood met zijn Macs weer een prachtig…

jouw pupil is een bolle spiegel die de vonk van de maan verraadt haar zwarte meren en kratermonden die elke voorbije traan slikken ik strooi meel en poedersuiker over de deeg van jouw vel met gulzige maar trage handen kneed ik de heupen van de hinde tot een brood van zonnebloempitten een feest voor de speekselvlokken elke vingerafdruk…

in het overzeese veen bloei je in hoge zon de wortels ondergedompeld een getande schelp glanst van parels de kleffe stroop die opwelt uit een vangarm verscholen in een vouw trildraden verraden dat ik nader en de val klapt in een wenk dicht randen sluiten naadloos aan ik spartel weerloos maar gulzig in het sap tot je me weer ophoest als…

in de droogte van de tropen in de hoorn van Afrika kerf ik jouw welving in de bast witte druppels hars stollen tot kristallen die ik losschraap met een blikkerend mes door kruimels houtskool en rozenblaadjes roer met de olie van jasmijn besprenkel gomhars bindt het mengsel waarin ik een splinter van bamboe doop het smeult en kringelt…

ooit trok een oerwolk samen tot een bal van gas, een hete ster die drijft in de kolk van de melkweg zij blaast feller met de jaren tot zij haar pit verbrandt zwellend tot een rode reus die al haar wentellichamen oplikt en laag na laag verdampt wat rest is een witte dwerg de nagloed van een sintel…

hij schuilt in een spleet door bot noch wervel gehinderd een mantel van slijm met acht armen omkleed zuigt zich vol en perst zich leeg met een rasptong breekt hij de scharen van de kreeft…

vaak smelten de vlokken hier in hun val soms klitten ze samen in de vuist van een kind dat de bal kneedt, de stramme pop ziet groeien met zijn grijns van kiezels, zijn krullenbol van twijgen rond de middag al verzinkt hij in een groezelige pap vandaag volhardt de vorst naalden van ijs driften rond ik rijd met lichte voet over een spiegel…

in de klamme hitte groeit jouw moeder onzichtbaar afgebakend door keerkringen het blad verkleurt van zalmroze naar glimmend groen kleine bloemen dragen jouw zoete geur ik dommel in de schaduw van trossen een palet van geel en rood en groen je rijpt aan lange twijgen de ovalen pit verhult de korrel die twee lobben draagt beschut door…

je weekt op een rotsbank een ruwe grijze schelp bewaart lillend vlees met kleppen verzegeld ik slurp en proef de branding een huwelijk van zout en zacht de zandkorrel die naar binnen dringt wordt in parelmoer gewikkeld hij past in jouw kroon…

op de bast van de beuk groeit de vrucht van de vlok een web van schimmeldraden ik zie een tros van schelpen met een ingerolde rand van blauwgrijs tot grijsgeel ze rusten op een witte steel op een viltig behaarde voet gele lamellen dragen lila sporen als het vlies scheurt glippen ze weg wind draagt hen naar een toevallige plek naar…

een holle stengel van vezels onderbroken door knopen waar het blad hecht van de toendra tot de tropen woekeren zijn wortels tot een halm elders opduikt hij bloeit één keer in een eeuw en verdort dan tot glimmend hout staven waarmee ik een steiger bouw om op te klimmen tegen jouw gevel…

ooit kwam hij uit het ei gekropen genesteld in een vermolmde stronk onder een dun bladerdak nu kruipt hij uit de winterslaap over een tak in de tropen in een woud dat dagelijks kaler wordt het broos skelet houdt hem lenig gladde schubben dekken zijn leren vel als vingernagels die elkaar overlappen er spant een vlies over ogen die zwijgen…

dartel draaide het pijltje naar de zege dartel geworpen uit vaste hand dartel sprongen mensen uit hun stoelen dartel danste plots heel Nederland Jelle Klaasen plots beroemder dan Jan hoe een dartel pijltje alles veranderen kan…

Ik sta op en ga naar het vliegveld, verlies mezelf in een massa bij Aankomst. Seattle: 9:30, Hanoi: 9:20. Ik kies. En praat met een arrivé. Over het noodweer boven zee, de uiteindelijk voorspoedige vlucht. Ik ben vrolijk als het moet, klaag desgewenst mee. Na een half uur ga ik terug en sta op tijd aan het bed. Waar kom je vandaan? Ik heb…

jouw geel oog moet nog open het volgt de boog van de bal broeierig licht dat een blikveld vult eenmaal ontloken verstart jouw stengel dan wijs je met knikkend hoofd naar de gloed van het oosten moe van woeste snavels en stof ik proef jouw pit in brood je glanst op een rooster droog wentel ik je in een jas van meel en zout je kan…

1 in een roodbruine mantel met een melkvlek op de buik een staart in room gedoopt zo staart en rent en staat hij tussen veen en kleimoeras tussen bos en gras het log gewei als een kroon die zijn jaren verraadt zich plechtstatig vertakt zwellend in een basthuid hij schraapt de schilfers weg het kriebelt als oud zweet de lente plukt…

een ruiter op een adelaar strijkt over de lotusvijver hij zwaait met vier armen discus en schelp en knuppel als loze wapens in zijn greep één vrije hand plukt de roze bloem ontloken aan een lange steelwortel een doorzeefde kegel zwicht onder zijn gewicht de zaden vallen verzinken in de drab de ruiter rust er op bladgroen als een…

een slang met arendsklauwen komt uit de tuin gekropen vette klissen in zijn nek ik hang te hijgen in de touwen een gevorkte tong kietelt mijn hielen vleermuisvleugels vouwen open als een waaier van vliezen ik sta maar wat te stuntelen wil met fladderende armen weglopen net binnen jouw bereik vind je het wijwatervat druppels sissen…

op een omgewoeld slagveld vindt de kiem de straal door kerven in de zaaddoos welt het melksap dat bewelmt een scharlaken kelk getuigt nog van oud bloed tronend op de harige stengel die onze enkels kietelt de meeldraad waakt draagt een paarse helm aan de voet van het kroonblad een smetvlek, gestolde inkt door gekartelde lippen…

laat mij het genoegen smaken hier op het ijs en in de kou waar wintertrui en scheuren kraken en snert dampt tussen mij en jou laat mij het genoegen smaken hier met al die schaatsende meiden waar wintertrui en scheuren kraken en snert naar binnen kan glijden en zij, zij liet mij het genoegen smaken met een pirouette duizend maal rond zij…

het is een roerige periode van 12 maanden geweest de trieste gebeurtenissen met Kerst vorig jaar de tsunami die duizenden mensen het leven kostte en de eendracht, gelukkig in hulp met en voor elkaar we vinden elkaar dan weer als mens onder mens geen onderscheid in huidskleur, cultuur of geloof samenwerken alsof het nooit anders is geweest en…

ik versneed jou op wak hout streek sap en snippers langs ogen en lippen te koud na jouw grage storm ik vermaal jou in de vijzel van morgen vermengd met azijn, suiker, zout ik smeer jou onder de oksel het schroeit en wekt de klieren een rode roes in grijze kwabben het ontwent trager dan ik wens mijn tong smeult van gisteren je zit…

twee knopen houden de snaar strak die ik te grof, te gretig ontstem een golf trilt door het trommelvlies tot in de haren van het slakkenhuis tonen wringen binnen hun maat elke tel volgt de harstslag elke ademstoot een zin ik struikel over kwinten en kwarten één noot hupt over de maatstreep heen het galmt door een gepolijste kast…

je droeg kniehoge puntlaarzen van leer de veters gekruist van haakje naar haakje je wankelt op rubberzolen door slijk een scheur in zwart nylon dat rond jouw knieën rekt katoen fladdert om dijen een pittig model met een ruitmotief in vlakken en plooien verknipt met een zigzaglijn van knopen het witte shirt was met vet besmeurd ik heb…

hij was de slaaf van die zuigende kolk spinsels die wervelen naar de bodem voor elk idee vraagt hij een tolk die ronkende waanzin omzet in de letters van de lezer een ander, kleiner alfabet zijn geest lijkt verwrongen tot de arts gluurt onder het schedeldak waar de cel woekert tot gezwel dat verklaart zijn gespleten onmacht hoe hij gekneld…

zoveel moois op deze wereld ik verbaas me erover als ik die beelden zie op tv luxe schepen doorklieven golven dieprode kleuren van zeilen het prachtig blauw van de zee de snelheid van het leven een vliegtuig komt los van de grond verdwijnt achter wolkenmassa's het blauwe heelal verblindt haar schoonheid stilt mijn stem een vrouw rekent…

ik heb een pakhuis gekraakt een hal opgelapt tot nest hoog en kaal in het dal leunend tegen de bergflank één ruimte die open staat ramen knipogen hoekig als ik het ijzeren gordijn sluit één kier laat één bundel van de schemer door steunbalken liggen bloot zuilen dragen vloer en dak bloemen, kaarsen en linten tot een halve maan geschikt…

het vet van de bloesem het zweet van de steenvrucht ik week het los met stoom drijf het door kolfglas tot één kleffe druppel lekt het vloeit in noten open als een lied langs neusvleugels de citrus die haastig verdampt door bloemen verdrongen tot het hars van mirre blijft een tong van slierten likt aan de korst van de kosmos de…

nimmer heb ik zulke mooie ogen gezien het was in een flits of zelfs minder misschien maar het was gelijk helemaal met mij gebeurd ik werd in een hopeloos diepe verliefdheid gesleurd overdag en in dromenland zie ik jouw ogen had ik mezelf in al die andere verliefdheden dan bedrogen had ik dan nimmer de ware wereldwonderen gezien en dat in een…

ik zoek de slag in de ader een gekrulde vinger haakt naar die regelmaat ja, nee, ja gedempt door huid hij sluipt over de pols als een worm die stuipt over de muis van jouw hand hij duikt op aan de weke kant van jouw arm stuwend langs de strot van kin naar kaak naar slaap bolt hij over bot liever leg ik hem dieper bloot in het…