Netgedichten

netgedicht (nr. 9.945):

de val van Venus

in het overzeese veen bloei je in hoge zon
de wortels ondergedompeld

een getande schelp glanst van parels
de kleffe stroop die opwelt uit een vangarm
verscholen in een vouw

trildraden verraden dat ik nader
en de val klapt in een wenk dicht

randen sluiten naadloos aan
ik spartel weerloos maar gulzig in het sap
tot je me weer ophoest als een algje
dat aanspoelt op een keienstrand

daar ligt het verloren te drogen
in de schuimkraag van de zee