biografie: pieter

’s Avonds als het koel is stroomt het hart leeg in de donkere tuin beklemd door vrees. Het lichaam met koud zweet overgeleverd aan het oordeel dat wacht in de door de nacht verhulde stad. Ontheemd en vreemd voor het eerst wetend dit is zonder wederkeer. De tuin bergt de bomen zwaar...

er waren meer paraplu’s doorregend nat die bewogen bij de gehaaste pas en schommelden het mat refrein dat de regen met een zware glans begeleidde. meer paraplu’s droegen een zilvervlies mompelden onverstoorbaar naar binnen gericht in een trage nukkige golf soms even uit het evenwicht ma...

het heeft gesneeuwd in het park banken heten nu wit grijze boomtakken verspreiden gedempt gotisch stille taal nergens hoorbaar. een kartuizer zou hier gaan in witte pij zorgvuldig de getijden biddend die herinneren aan zijn cel een doorlopende stilte. vermoeden van bestaan adem die ...

even verdop, aan een rivier misschien, of midden in de bossen zou het nog wel rustig zijn, dacht je, en je bent vertrokken. waarschijnlijk met de eerste trein die eruitzag als een dier zonder behoefte aan skelet. wel leek het sprekende op haar maar spreken kon het niet, en ook geen kleren d...

we liepen in een rij met lichtjes in de avond die snel gevallen was. de lampions bungelden onvast en dunne vlammetjes brandden of iets ze stil betoverd had. we liepen met korte stappen zodat het zacht bewegende licht niet uit zou gaan in het rood groen blauw en geel dat op een papieren ha...

de avond ligt op het water vloeiend donker weg gedragen het voorzichtig omslaan van de grijze golven die hun geluid inbinden of ze onder de rood aanlopende hemel willen bidden voor meer stilte. de tonen zijn gelijk met een dof bereik. de zee raakt alleen en onmerkbaar traag varen aan de ho...

de paarden op het land dragen in de avond het somber silhouet als een laat gebed. voor de stilte aangetreden zijn de beschrijving van een lange dag op de lage horizon met ernst beleden. loom en moedig uit zwart gesneden houden ze doezelige warmte van de aarde in een lome droom vast. ...

de bomen van het bos zijn gerangschikt op het toneel met even hoge parkbomen op het gespannen doek geschilderd met gedempte kleuren. het bos reikt met weinig diepte in de maar niet voltooide schemer waarin een kluwen honden achter twee herten heen en weer rent met een sierlijke gang te rank om...

verzamel de wolken die voorbij trekken gretig met donskoppen lui buikig aan de zomerlucht dik vol gevreten schapen in een kudde half verdoold dan weer trouw bijeen gezworven of trotse schepen met bolle zeilen op een wijd uitgezette koers het karveel aan een dunne kabel voortgesleept of een v...

de slang kruipt giechelend tegen de dikke boomstam op. hij heeft net Adam en Eva verlinkt. nu luistert hij bezweerd naar de grote zwarte tovenaar die naakt met een zwart luipaardvel op een dwarsfluit speelt in de diep betoverde nacht waar de maan vol doorzichtig licht de hoogst zwijgende toesch...

De vleermuizen die vliegen op mij af  de zombies verpakt in wc papier mompelen wat ik zag Dracula met zijn rode cape Daar zit ik dan in het spookhuis donker en alleen Alles komt beangstend op mij af Maar mijn geest houd mij in bedwang en hij schreeuwt wat Over mijn eigen verdriet en pijn...

het licht van het portaal brandt waakzaam onder de smalle rand bewaakt dat het ogenblik onbepaald aan eeuwig is onderschikt. wie de voordeur ingaat op een laat uur verbreekt de kalme betovering maar voor een korte duur. het huis biedt vast weerstand half dommelend half verlamd. binnen ...

Het doet pijn de woorden Die je als kanonskogels Op mij afvuurt Het doet pijn om te zeggen Dat je gelijk hebt ik zit vast in een cirkel Waar ik telkens weer Mijzelf tegen kom Het is makkelijk om te beoordelen Dat ik vast zit en waar ik niet zelf uitkom Het is veel te makkelijk Om te z...

Iets wat was maar niet meer is Is verleden tijd maar in de toekomst lijd ik Dit gemis is haast niet dragend Zo nu en dan ben ik daarin ook verloren Probeer ik mijn weg te vinden Door afleiding is de wereld wat zachter In mijn hoofd, waar veel in gebeurt Door te werken aan positieve gedachten...

De mensen schreeuwen— de rode regen tegen de deuren, waarom schreeuwen ze? "Niet kijken" zegt mama, "doe je ogen maar dicht" ze houdt je hand vast, tot ze geen kracht heeft.

Ik ben beneden in mijn ziel Aan het kijken wat er mis met mij is Deze mannelijkheid die ik voel Is soms vrouwelijk Die als een zachte stem zegt het komt goed Hoewel ik man ben, voel ik mij soms meer vrouw Niet overal geaccepteerd dit dubbelgevoel Liegen over dit gebeurd vaak in dominante cult...

in de avond fietsen hand in hand onder het zacht zoemen van de dynamo tegen de band. de vrede van het land en de donkere grond liggen om ons. we zijn over paden gekomen die in elkaar overgaan als een net van ongebroken dromen. de avond is ruim en zwoel, je hand knijpt even in de mijne. ...

de zee heeft de meisjes gered van de hitte en het warme zand van de blakende hemelkoepel met de blinde zonneschijf. de zee bruist om hun ranke leden als een onbezonnen liefhebber van jong vlees en de korte navelknopjes ravot met de bruine slanke benen. met blauwe prentjes beplakt zijn ze ...

Zo zwaar Zo fragiel Zo kapot Dit is mijn rugzak Die ik dragen moet Alle spullen draag ik op mijn schouders Mijn schouders doen dan zeer Maar ik laat mij niet kennen Want hij kan nog zwaarder Worden Misschien voel ik dan niks meer Ik vraag dan aan de ander om hem weer lichter te maken Di...

Je zag de titel Je las de inhoudspagina Maar daarna al mijn boek Dicht gedaan Hoe kan ik met je praten Als je mij blokkeert Hoe kan ik zeggen Dat je met een vrolijke persoon praat Met heel veel kleur en positiviteit En dat ik echt besta Maar die revue is al gepasseerd Net als velen weten...

Een waas van licht splitst op de koepels, het baadt filigrijn in het water van de lagune, de smalle spitsen van de gondels bewegen vederlicht. Aanleggen en verlaten, de stad drijft op licht vertrokken van smalle kaden, de trage opmars van meerpalen, stille eskaders die geduldig op de vloed u...

Ik heb nog nooit op ski's gestaan, ik heb nog nooit tien mille bezeten, ik heb nog nooit konijn gegeten ik heb nog nooit mahjong gedaan. Ik heb geen theekist-bas bespeeld, ik heb nog nimmer Vlaams gesproken, ik heb geen rijstwijn ooit geroken, ik heb geen kropje sla geteeld. Als ik die ...

Het leven En de zwaarte Vangt zij op En ze maakt er lucht van Die ze wegblaast Met emoties Die zij voelt En deze als luchtbelletjes rond vliegen En als er één kapot gaat Dan heeft ze toch de kleuren gezien Voor haar is dat genoeg

de wasknijpers tegen de lucht geprikt houden de wereld tussen beiden vast boven vrij wijd uitgespreid en naar onder verbonden met de grond vaak wat drassig met waaierig gras geklemd blijft hoop levend hemels bevrijd golft het wasgoed dun rillend aan de lijn zo lang zonder weerstreven een...

Die ’t vatten kan, die vatt’ de kneep. De Bijl (wie weet hoe lang geleden!) Nog zonder steel, kwam ’t bos intreden, En keek onnozel als een Lam, En groette zelfs de kleinste stam; Sprak voorts eerbiedig tot de bomen, D’Eerste in rang: ...

Er zijn veel mensen om mij heen Mijn woorden zeiden niks Om die mensen te sussen Maar ondertussen Keken ze allemaal Hun ogen, hun gezichten en hun lach die als heksen klonken Verdwaald was ik Ja, toen lachte ik En mijn schaamte die mijn boosheid Camoufleerde Maar ja, het deed geen zeer...

De reis, de bestemming en de rust Ik ben vergeten waar ik ben Mijn geheugen daagt mij uit en sust Zo snel als een schot Die voorbij raast Het is al te laat Mijn reis niet bewust Ik ben aan het overleven zonder adem Ik stik in de rust Met afleiding als lust Ontspanning naar een leegte die ...

Zij droeg een jurk, lang uit de mode, en was zo mager als een lat, een rare stokvis, maar ze had zo'n zeldzaam mooie lesmethode, voor die tijd eigenlijk verboden: het scheen, ze praatte zomaar wat, alsof je in haar kamer zat te kletsen om de tijd te doden. Het leek gezellig en ver...

het was op het eind van de zomer de avondlucht vermengde zich met een late geur van aarde we stonden opeen langs een vaart in het gras een zacht gepraat vol verwachting trok door rijen de kinderen waren ook blij want aan het begin van de boerenvaart bloeide licht op een praam die een ongez...

grieks vuur in het dal een oude geschiedenis van gras de heuvels zijn traag gestrande schepen de lange droom is een middag oude rotsen als het versteende bekken van een offerdier Ik ben alom het wijde pad badend in de hemel ligt een verlaten fort. - de kust is ontbon...