Alle inzendingen over maatschappij

De stad ontvouwt zich bij dageraad— een bon die kronkelt uit de tanden van een taxi, jouw stem een inbeltoon in mijn keel— elke ster een wachtwoord dat we vergaten te wijzigen. We verzamelen excuses als browsertabs, laten ze gloeien tot het scherm zwart wordt. De maan sleept haar cursor door de baai— klikkende golven. Jij…

Mijn bloedend hart, kijkt dagelijks om zich heen, ziet heel veel ellende veroorzaakt door mensen van steen. Geld heeft ons steeds meer in de macht, de duivel die honend in zijn vuisten lacht. Gewoon blijven wij geloven, dat het nog wel goed zal komen. Ook al is het licht al een tijdje uitgegaan, wordt er geen minuut bij stil gestaan.…

Hoeveel wolken heb je nodig om een kasteel te bouwen? Hoeveel maskers moet een mens dragen om zichzelf te zien? Het is de wind die iets nieuws verzint. Hoeveel selfies moet je maken om te laten zien dat je bestaat? Hoeveel vragen moet je stellen voordat je een antwoord krijgt? Het is de wind die geen antwoord vindt. Hoeveel moet je…

Waar zijn die schandpalen gebleven, met vijf gaten voor polsen, enkels, nek, zo afdoend geacht voor kleine diefstallen, scheldpartijen, overtreding van het weideverbod en schulden tot twaalf gulden? Het hout, mooi glad en vettig geworden rond de openingen heeft kennelijk mild gebrand, geen museum bewaart er een spaander van. --------------…

Daar sta je dan in versteende eenzaamheid te stijf om te trillen, te oud om te rillen van de kou blootsvoets met lange zware tenen legendarisch in jouw moedige verzet in stedelijke betonnen wildernis slechts gekleed in lendendoek standbeeld van een antiheld zonder liefde ook geen geld als een zwerver in het zweven strijder voor intieme…

Je zonder ego aan anderen spiegelen: een zacht spiegelbeeld.…

Zon & Kou De zon liegt goud in uw zweet-hand. Gods cadeau? Houd! ’t Is zand, verdwaald. Ze maakt u lui, het zweet brandt nat. De kou kraakt stil, legt leed bloot, kil. Geen droom, geen list, sneeuw bijt, en is. Soms sjokt een gek tegen de stroom, zijn lach: een streep in ’t witte doom.…

Toen ik 12 jaar was hield ik het meeste van bossen vol beesten en van slapen in het gras. Daar staan nu huizen, want dat was duizend jaar geleden. Wat bos was en weiland is nu bebouwd en bereden. Was ik maar een kilometer lang, dan kon ik alles beter overzien en misschien verdragen, en dan kon ik mij vol behagen uitstrekken over die…

ALLES WAT ADEM HEEFT LOVE DE HERE 't Is een kerkliedtekst die blijft hangen uit mijn hervormde heftige opvoeding op gereformeerde grondslag van m'n ouders wat ook blijft hangen in mijn wereld is ALLEN DIE GELD HEBBEN LOVE NEDERLAND waar toch ons, dat kleine land groot in kan zijn Nederland VOC-mentaliteit blijft de realiteit:: 'Russische…

De zachte krachten zullen zeker winnen in 't eind - dit hoor ik als een innig fluistren in mij: zo 't zweeg zou alle licht verduistren alle warmte zou verstarren van binnen. De machten die de liefde nog omkluistren zal zij, allengs voortschrijdend, overwinnen, dan kan de grote zaligheid beginnen die w'als onze harten aandachtig luistren…

Komt vrienden en vriendinnen in den ronde van vlaanderen van wevelgem tot gent van bastenaken luik tot bastenaken en dan weer van bastogne terug naar liège opdat ge in het vroege voorjaar went dat tussen brugge wevelgem en gent niets nieuws onder de zon is - doch in 't hart van belgenland waar gans het peloton met waaiers kampt: een westerse…

Lamme smeerlap, met je baard, dor van geest maar dicht behaard, die ons daar stond aan te staren of wij huursoldaten waren. 'k Weet nog alles, luizig dier, ook al zit je ver van hier, teruggetrokken en stokoud in een blokhuis vol met goud. Dat je er Stein hebt uitgetrapt nadat hij je had verklapt hoe je schatten kon verdienen met…

De stad hing grijze straten uit, suiker briesjes aan de spoorlijn, een nacht. In de lampbol van verre flat: man, wachtend voor miezerige bietenfabriek. Ik gooide mijn fiets aan de kant, wankel en herkende een stem uit een ander vroeger. Hij gaf mij een hand, en zei dat hij het was: eerste pianospeler, sad septembersong. -------------…

wij dromen niet klein, reiken naar de horizon niet langer gevangen in oude structuren zoekend naar wegen die zorg transformeren waarin mensen echt de kern weer zijn een systeem dat luistert, dat leert en beweegt waar niet de zorg, de mens zelf regeert waar data en kennis niet worden ontnomen maar eerlijk gedeeld en ethisch beheerd geen muren…

We nemen elkaar de maat tot op de centimeter zelfs tot op de millimeter maar veelal zonder meetlat en meppen graag met de liniaal, klets, pats, d'r op! of zonder broek op blote billen en lachen ons helemaal kapot leedvermaak tot op het bot!!!…

we zien een bijna uitgelezen boek maar het stond vol met personages intriges, dromen, wensen, verdriet afgespeeld in zijn of haar tijd van toen naar nu de laatste pagina ontbreekt nog of is er een cliffhanger…

De verworpenen, die denkend worden, Zullen ingaan tot een nieuwe dag, In wier oude hoofd de ogen dorden, Deze worden blinkend van gezag. In wier leven armoe heeft gesproken, Gore stem van tellend kopergeld, Deze zullen horen, de ontloken Gouden klokken van het voorjaarsveld. Zij, die voor de meester bogen neder, Handen opwaarts…

Waar ligt 't verdriet dat ik, tenvoeten, jou nooit gun jouw hartenpijn tot kwelling doet bezeren en het leedvermaak aan kwaadwilligen misgun hun laaghartig hoogmoed af zal moeten leren. Hoe durft men jou kwetsen tot het aller uiterst ja minachten alsof zij meerder zijn dan jij en mijden jou om je charme en je luister of ze laten jou ondanks…

Roddels en geruchten? Verboden en/of afgedreven vruchten? Alles, ik zeg het nog 's alles wat men zegt is afval, zinkend nog, verdwijnend in het kielzog van een kwijnend leven: en steeds opnieuw verlengd gegeven, nooit genoeg verstopt en makk'lijk weer te vinden; nimmer weg te snijden, ook niet af te binden. Nooit ver genoeg geschopt…

Ik zag de grootste geesten van mijn generatie bloeden voor een opstand die niet kwam. Ik zag ze dromen tussen boekomslagen en ontwaken in de hel van tweeëntwintig steden, heilloos als het uitgehakte hart van Rotterdam. Ik zag ze zweren bij een nieuwe dronkenschap en dansen op de bodem van de nacht. Ik zag ze huilen om de ossen in de trams…

Er is een mijnstreek weggevaagd Een levenswijze afgerond Waarbinnen men elkaar verstond Kompaan was, aan elkaar gewaagd Bevreesd en tevens onversaagd Die delvers diep onder de grond Er is een mijnstreek weggevaagd Een levenswijze afgerond Aan Sinte-Berb werd daags gevraagd Om hulp en bijstand, ongezond Het houwen, menig koempel vond De…

Vind je niet wat je zoekt En weet je niet wat je zocht Wanneer ben je blij Wanneer ben je verdrietig De focus op Maar waarop De zin in het leven Of is het de zin van het leven De keus is aan de persoon die zoekende is!…

Er zijn twee hachelijke partijen: één strevende naar het belachelijke, dat is die der levenden; en één van gezag, dat is die der doden; en als het aan mij lag waren beide verboden. Lag het aan mij dan stichtte ik graag, en liefst nog vandaag, een derde partij. De 'Waar…

Kaufhaus des Westens. Kopen op recept. Lento, lento langs vitrines schuiven en betoverd bij een vulpen blijven staan. Lipstick. Horloges. Lingerie. Kasjmier. Als ergens ooit genezen wordt, dan hier. Hier is het warm en druk, hier kun je dromen, hier kun je kosteloos bij balustrades komen waar Europa zich ontvouwt: een massagraf dat blaakt…

Kijk, hoe de tuinman worstelt met de grond zijn bloembed uitgedacht in rijen tulpen Kijk, hoe zijn bloemen in het gelid staan Hoe woest hij schoffelt tegen wilde bloemen die overal ontluiken Bloemen, veelkleurige weelderige verlangend naar water Het zijn wilde bloemen Zomaar uit de aarde Hoe bont, veelzijdig en uitzonderlijk…

Je bent de heks der heksen, stop nou eens met mij te verpesten! Je bent een almachtige god die mijn vrije wil verbood. Lachen kun je niet, naar de wc gaan mag ik ook al niet. Nederlands spreken kun je wel, je letterkunde waardeer ik zeker wel. Ik ben een hopeloos kind dat geen punten, maar wel boze blikken verdient. Een goede leerling ben ik volgens…

Vervreemd is niet hoe we onszelf ervaren, althans niet bewust maar de band met onszelf raakt vaak verloren in de jacht naar glans, rijkdom of glorie, zo lastig te vinden in de kadans van de dagelijkse routine, terwijl succes onderhand wel het doel van dit leven, waar iedere dag op de balans positief moet uitslaan zodat onze energie godgans…

een echt verhaal raakt je diep een stem met een hart dat leeft geen maskers, franje of schijn woorden die spreken: “Dit ben ik, dit is mijn verhaal” het groeit uit stilte, vreugde of pijn raakt omdat het zo eerlijk en echt is fluistert de waarheid, rauw of zacht schreeuwend om echte aandacht een echt verhaal verbindt mensen bouwt…

je hebt dorpen waar wordt geleefd gezongen, gesprongen gefeest, gefuifd gehuild, gebeden waar wordt gezorgd gekookt, bezorgd gewassen, gestreken gehaald, gebracht afgewacht je hebt steden waar in vele talen wordt gebeden op de knieën of met gevouwen handen waar wordt gekookt met onbekende smaken en kleuren tafels vol staan met gerechten…

Mijn hospita brengt mij mijn avondeten en veegt het vloerkleed aan, terwijl ik eet. Ofschoon ik liefst de waarheid maar niet weet, vraag ik haar schor of zij iets weet van Greetje. Zij laat de schuier rusten op het kleed dat, op de rand na, in de volle breedte haast al zijn bloemmotieven heeft versleten. Ik slik en proef de zoute smaak van…