Alle inzendingen over spiritueel

Iets dieps in de ruimte die achterblijft rust en vrede van een niet-zijn als antwoord op iets dat toch is een vrede die vertraagt onbenoembaar want zonder klanken van woorden een ongehoord zwijgen la durée van Bergson verboden terrein volgens Wittgenstein…

Stille adem gaat tussen muren en het gras tijd ademt traag mee Rust daalt neer als een zachte schaduw, alles vertraagt, klanken lossen langzaam op. In de ruimte die achterblijft ontvouwt zich iets dieps, ademt samen met een tijd die niet meer haast. Elke in‑ en uitademing vormt een woordloos gebed, de wereld lijkt even te pauzeren, een…

Ik ben een Lichtwezen Ik besta uit puur Licht Ik besta uit pure Liefde Mijn thuis is het Universum Mijn lichaam is een tijdelijke jas Deze Aarde is een tijdelijk huis Mijn echte thuis is altijd in mij Het Universum is in mij Ik ben altijd thuis Ik ben Licht Ik ben Liefde Ik ben prachtig Ik ben krachtig Ik ben machtig…

Elke individuele, dus niet te verdelen, ondeelbare loot aan de stam van ieder al dan niet fictief of uitverkoren volk bestaand, niet meer bestaand prehistorisch, in vergetelheid geraakt of allebei, buitenissig, buitenaards weer vertrokken en verdwenen met het noorder sterrenlicht - dat van een ongeïdentificeerd flying object…

Des nachts rust onvolmaaktheid in de dingen silhouetten, schaduwen en schimmen contouren vaag herkenbaar aan de kern die neigen naar een einder, ongericht voorbij aan horizon en helder licht Maar overdag, in een kairosmoment blindelings langs holle oude bomen speurend in het nu van niets naar iets scheert inzicht rakelings voor 't geestesoog…

Tweegezicht met drie poten die wegrent Door de bossen, waar de schaduw hem kent. Met opvallende ogen die glinsteren als sterren in de nacht, En een glimlach die geheimen in zich bracht. De lucht is gevuld met een zoete geur, Van bloemen die bloeien, vol kleur en avontuur. De wind fluistert zacht, als een oude ziel, Die verhalen vertelt, met…

Ooit was er een planeet, grootmoeder Aarde lichtblauw gerand, gezien vanaf de Maan wie nu ver reikt ziet haar bolvormig staan aan 't firmament, als ster onder de sterren het was moeder natuur die Gaia baarde in oerkrachtenergie haast evenaarde Zie hoe zij zich opnieuw regenereert haar mysterieuze groene regenwouden haar onherbergzaam hoge…

Ik ben een warrior, dressed voor success en geworteld in spirit; Balance tussen body en soul is mijn state of mind; Mijn skills: singleminded focus en de juiste drive; Mindfull zet ik mijn targets en pick ik mijn battles; Ik struggle, en conquer mijn demons, one by one; Step by step overcome ik mijn shadow en groei ik naar…

Wazige maanstraal, fluistert in mijn stille slaap, een onbekend pad. Schimmen dragen geheimen, tussen sterren valt de tijd.…

Ik hoor zelfs de stilte in de ademtocht de wind die de blaren in indian summer crying sweet mary laat ruisen aan de voet van de Fuji witte wieven onhoorbaar doorschijnend kaleidoscopische geisha's die thee uit Basho's kommen drinken marionetten in een even levend als geruisloos geluidloos pantomime…

Soms is de zin van het zijn mooier en voller van tekens als een libelle zich vleit voor je neus op het zadel en daar roerloos blijft zitten net als jij tot je weet het is zij, die mij aankijkt het is zij die mij wenkt de liefde van toen die zij zelf had verloochend terwijl haar gang naar de kerker zich sloot was jij haar knight…

Verschijnen doen we maar voor even Voorbijgaand zijn we van nature Ons lichaam moet ter elfder ure Zich aan de leemgrond overgeven We lijken wel op zandkastelen Nabij de vloedlijn te bekijken Met één verschil, de hemelrijken Verschijnen vluchtig ten tonele Nog spiegelen de zoute plassen Op aardse stranden onze lijnen Een verre zee…

Lichte adem zacht fluistert in mijn innerlijk ik mag er zijn, ook De ochtend draagt haar adem als een sluier van licht die de huid teder omhult. Ik luister naar de trilling in de stilte van het hart, waar elke nieuwe dag zich opent als een ongeschreven gedicht. Zoals regen het dorstige land liefdevol kust, laat ik adem stromen. Ze vindt…

Waar ridders schuilen elk achter 'n kanteel rijst aan de horizon 's werelds toneel grijpt soms bij de lurven en soms bij de keel geen krijgt wat hij wilde sterker: part noch deel zo niet Arthur van Schendel en 't hemels gerecht werd ook Van den Vondel elk nieuw jaar te veel doch 't pad van de tao is geen fairytale reflecties…

Ik was gelukkig waar ik was voordat ik geboren werd ze noemden mij Hubert en kreeg een broek en een jas een naam, die ik niet eens leuk vind maar wat wil je, als pasgeboren kind? ik moet dankbaar zijn kon zelf nog niet denken, ik was nog te klein Ze kenden me niet, maar helaas wilden ze mij en nu moet ik daar dankbaar voor zijn toneel,…

Prachtig mooie Spaanse tonen luiden door mijn oorschelp, Heerlijk lekker water uit een fantastisch nieuw bierglas doorzoekt mijn keel, Jonge mannenhanden tikken rustig hopelijk juist doordachte woorden op virtueel vel. Terwijl in deze zomermaand al dagen de regen en al dagen de winden bezoeken. Terwijl de drie perfect recht geplaatste zonnepanelen…

Half oogst, 15 augustus, De nacht haalt het van de dag haar laatste graanschoof valt Inmaken, inhalen van de oogst Appels worden in twee gesneden, bruine pitten, melkvocht tonen zich etensrijp Eva kan beginnen smullen Adamsappels verleiden d' Oogstmaand en haar getijden Avé, vrouwenmantel beschut tegen de kou Hemels varen boven de daken…

Hoog op de maagdelijk nog niet verweerde boeg van spanten sparrebomenhout wordt nectar uit de offerschaal geplengd alwaar scharlaken vocht neerwaarts zich mengt met indigo van 't donker watervlak bij zienerslofspraak en priestergebeden opdat de wrake van de god der zeeën Poseidon afgewend wordt en de toorn van Nereus achterwege moge…

Een e.t. loze ufo draait aardewaarts ons iron dome binnen het hitteschild dat buitenaardse krachten moet weren astronomisch gezien zou het ons moeten beschermen twenty four seven rond twee uur hangt een parachute gelijk een mammon in de midzomernacht met helblauwe ribben doordringend transparant argeloze aardgebondenen…

soms denk ik de wereld zou mooier zijn als ik het voor het zeggen had Ik zou geen bommen kopen voor dat geld zou ik water kunnen geven aan de mensen die verdorsten ik denk de mensen laten het denken aan iemand anders over aan politici, generaals en denk dat ik slimmer ben, alles anders zou doen en ik, ik denk dat ik het wel allemaal weet…

Ik kan er niet genoeg van krijgen: de geur van de linde, het rood van de papavers, het groen van de velden, het rijpen van oogst... Alles is teken van een groot geheim, iets achter en over de dingen dat telkens weer juichen doet en dieper zoeken naar de bron en de bestemming; dat doet vergeven en hunkeren, dromen en beminnen; dat leven…

"Et in Arcadia ego," sprak Quercus de eik in zijn solitude "Ik berust in hetgeen mijn bladerkroon kan dragen alvorens mij mettertijd en met mij talloos veel miljoenen in mijn twijgenrijk bladerstruif moederziel ten lange leste in antieke kasten word begraven ook hetgeen in mij werd gesneden, opdat geen nimf of godenzoon wie zij…

Stil eindeloos wiegend dompelen in omhelzing luisterend naar bladmuziek kijken met gesloten ogen naar schilderenden lentekleuren berust in de eenvoud van het leven, dat ik veranker in een rustige plek, een ligplaats in een wereld op hol. Ik laat mijn woorden ijl en teer deinen op luchtbellen terwijl zonlicht regenbogen kleurt dauwdruppels…

De Zee van Zijn rees uit de diepste duisternis het hoe blijft steeds een parel die verborgen is Waarom werd zij zo fraai verbeeld: als tijdverdrijf haar rozezacht gelaat en haar cipressenlijf? Welk doel had Hij, de Schilder van nog vóór de Tijden met haar in dit Genotsgewelf, dit aards verblijf? Beheerste ik, Khayyâm, de sterren en…

Telkenmale na Diana's jacht in 't duister en de sluimer van Selène altoos schierend aan de kieren van de dauw, de draad der dagen spinrag van de stukgeslagen muizenresten vleermuisnesten daar waar 's nachts de uilen schuilen voor de angst en weerzin wekkend schrikaanjagende maenaden schuimend in hun luipaardvellen…

Allez, mijn schone aquarel toon mij jouw solarplexuslicht de zonnevlek en zonnebaan ellips der aequatoriale vederlichtheid der humaine condition van 't tien dizaines onderzonse ondermaanse broos en vluchtig mensbestaan wijl phaëton zijn paarden ment doorheen diana's ozonlaag in ijle luchten atmosferisch volg ik jouw aura ademloos…

Ge zult werken des aanschijns Pauselijke encyclieken het slot toe klikken. Ruimtevaart de boot die niet kapseist, de Free enterprise paradijselijk binnen strijkt. Moedertaal de grond bewerkt grondbeginselen rechten uitgelegd. Het schip, de ark van Noë de duif ontdekt nieuw land vluchtwegen hemels beleven in niemandsland Onze vaderen…

Het gaat des anderendaags gelijk voorheen maar vormt zich anders in metamorfosen gedachten die ik zelf niet heb gekozen wat eerst echt leek is toch niet wat het scheen En vraag je wat het is dan is het weg nog voor het zich aan mij laat openbaren in meditatie noch in navelstaren een vlindervleugelvlucht achter de heg Onzichtbaar…

Soms toef ik in het land Passaggio, een drekkig en onzalig tijdsgewricht waarvan ik graag de ins en outs belicht ten voeten uit, op mons Parnassio Dan wijl ik starend in een ouverture, het zijnsgambiet met kans op een miljoen daar valt voor ons gevoel niets aan te doen Ideeën die voor 'n mens te lang gaan duren ik sta in Plato's grot en…

Waar liggen de oevers der elyseese geneugten in wiens handen ligt des mensen lot? Een antwoord op deze binnen rijm gebedde, oorverdovende overvloed aan klankwoorden van duivels prangende vragen laat zich na tienduizend jaar wijsgerige wijsheid lastig in één puntige plooi van een kristalhelder oogverblindende solarplexus voor eeuwig vastpinnen…